Saturday, June 13, 2009
We Sow, God Make Them Grow, Reflection on the 1st Sunday after the Trinity Sunday, Rev. Fr. Christopher N. Ablon
It’s a privilege
The gospel reading clearly illustrates the
never failing character of the mission of God.
It says that,
(1) regardless of the knowledge and working of the sower,
the seed “sprouts and grows” (v27) and;
(2) “all by itself the soil produces” (v28).
Apart from our participation therefore,
the mission of God will prevail. The harvest is certain!
The good news is that
- He gave us the opportunity and privilege to take part in His mission.
- Engaging in God’s mission therefore is something for us to be thankful for.
- For although He does not need us in order for his salvific plan
to succeed he still gave us the space to take part in His mission
and eventually become part of its victory.
Give our best
So now, we view our engagement in
God’s mission in a positive light.
In fact, a very positive light.
Since it is a chance given to us by God
in order that we may become part of His victory,
then we do not grumble.
We do not mind the hardships as we do mission,
instead we are overjoyed by the fact of this very
great opportunity God has granted us.
We see everything positively.
So our attitude should be that we give
our very best in this undertaking.
The best thing that we can do is to give our best.
Most of all let us give the best of our patience.
Since we engage in God’s mission and not our own,
the time component of this mission is not our lifetime.
This is not a fast paced movie that most of us would like to see.
Like the mustard seed, it begins almost unnoticed, irrelevant,
unpromising.
Our dilemma is that
(1) We live in a very fast world so “instant” is almost
a part of our daily life, our culture.
Instant coffee, instant results, instant make-over,
all instant.
(2) We always want something “big”.
Think big! Aim high! Etc.,
And so we want our mission to have fast results
and we do grand activities.
We forget that the kingdom of God
is like a mustard seed – very small.
If we must engage in advancing
the kingdom of God,
we must learn to do little things,
bible study, panon, family prayer, etc.
Entrust our work to God
As we engage in God’s mission,
we are confronted by the harsh realities of the world
that most of the time becomes like huge walls
that hinders us to pursue mission.
Inside and outside of ourselves there can be reasons
that discourage us from pursuing mission.
Even inside and outside the Church there can also be
hindrances to our commitment to do mission.
These realities can be very destructive to us if
we forget to entrust our work to God.
We personalize our work too much so that
we grab the mission from God,
who is the mission owner.
So when we fail, we hurt badly.
And when we succeed, we become foolishly boastful.
Remember, we become stakeholders of this mission
only at the discretion of God.
So we must serve at his pleasure.
And do our part and entrust to Him everything.
Why?
(1) Because the mission we engage in is God’s mission.
(2) Because our boss in this job is no other than God Himself!
(3) Because He is not just boss owner the mission and boss of our job but also our partner as we work!
We sow the seeds, God make them grow.
Let us do our best in sowing and
Entrust to God everything as we
Celebrate his great works of salvation
In many little ways in our daily lives. ###
Thursday, June 4, 2009
Trinity sunday Reflection: Picked by Fr. Vic Arellano
Over thirty years ago, Karl Rahner, one of the finest theologians of this century, lamented the fact that most Christians are “mere monotheists.” By this he meant that if the doctrine of the trinity were eliminated from the faith, then the bulk of popular Christian thinking, preaching, writing, and singing, and the mind set it reflects, would not have to be changed much at all. That’s still true. We don’t pay much attention to the Trinity -- to what it says or to what it means. We know we believe in God -- the same God everybody believes in -- and that, pretty much, is that.
But it’s not that simple. We Christians do have a different and distinctive way of understanding God, one that sets us apart from everybody else. And even though the prayers, the creeds, and most of the symbols we use in worship are thoroughly Trinitarian, the bulk of our thinking about God is not.
So, since today is Trinity Sunday, the day we are called upon to pay special attention to the way God has been revealed in the Christian faith, we should consider the Trinity. Of course, God is a whole lot bigger than anything we can say or imagine, so all references to God will be both metaphorical and incomplete. At the same time, this vision of the Trinity of God is true, and it matters, and it makes a difference.
There are two fundamental perspectives we can bring to the Trinity, to the doctrine that one God exists in three persons: the Father, the Son, and the Holy Spirit. On the one hand, the Trinity describes the way that we, as Christians, experience God. We know God as God is revealed in the person and life of Jesus -- and this revelation happens by and through the Holy Spirit. That is, the Trinity speaks to how we discover and experience who God is. This is the perspective usually offered when talking or preaching about the Trinity.
But there is more. The doctrine of the Trinity also talks about who God is; it talks about what God is really like inside. This is where the mystics and the theologians sort of run together, and speak perhaps with more poetry and awe than precision. But let’s look for just a minute at what they say about God, borrowing some language from the third century.
Once upon a time, way before the beginning of everything -- not at the beginning, but before the beginning -- God the Father, who is love and who therefore must love, God the Father speaks his own name; He says his own word. And God the Son is begotten -- true God from true God, begotten not made, of one being with the Father. The Son is the second person of the Trinity. Later, after the beginning, the Son will become incarnate from the Virgin Mary, and will be born as Jesus of Nazareth. The Son is what happens when the Father expresses Himself, when the Father reaches out in His love. Now, the Son loves the Father, for the Son is the Father’s word, the Father’s self. And the Father loves the Son, totally and without reservation, and so the Father and the Son are bound together in love.
This love, which binds together the Father and the Son, is also real. This love is God the Holy Spirit -- the Lord, the giver of life, who proceeds from the Father and the Son. And the Son and the Spirit are of the same substance, the same stuff, as the Father; that’s the only stuff there is. In this way the Godhead is complete. Three persons, each distinct, each real, each from before the beginning, each and all are one God. The one-ness of God is discovered precisely in the free act of love by which the three persons of the Trinity choose to give all to each other. This relationship is what makes God who God is. Put another way, God is what happens when the Father loves the Son in the Spirit.
St. Augustine says this about the Trinity: “Now, love is of someone who loves, and something is loved with love. So then there are three: the lover, the beloved, and the love.” This relationship of love, God the Holy Trinity, is the foundation, the bedrock of the universe; it is the heartbeat of all creation. Everything that is begins here, has its purpose and its meaning here, and will find its fulfillment here.
Such is the living center of the Christian understanding of God. We insist that God is not a mean old man with a beard; that God is not some unconscious force out of Star Wars; and that God is not that peculiar little committee -- two guys and a bird -- that we often imagine. Instead, God exists, at His heart, as a relationship of love -- one God in three persons, the well-spring of existence.
That’s a quick look at the Trinity, at our alternative to the “mere monotheism” that Rahner decries. It is a complex, dynamic, and exciting understanding of who God is and what God is like. Like any good theology, it has consequences, and it sets the stage for how we can live.
If you think about it for a minute, it’s no wonder, as we heard the Epistle of Peter say a few weeks ago, that the Church learned very early that they could tell whether they were truly entering the mystery of Christ by how well they were managing to love one another. Remember that? Of course. Relationships of love are what God is all about.
And it is no wonder that the one new commandment that Jesus gives us is the commandment to love one another; which is the commandment to imitate Jesus and his life -- to imitate his life as a human being among us, and at the same time to imitate his life as the only begotten Son.
It is through this command, seen in the light of our notion of God as the Trinity, that we can begin to see what God really wants from us and what God really wants for us. God’s will for us, God’s desire for us, is, first of all and most of all, that we choose to share his life -- that we become more and more deeply a part of that conversation of love, that constant, obedient, and joyful relationship that is the very core of who God is.
After all, we are created in God’s image -- in the image of the Trinity. So, the more our lives are shaped and formed by the life of love we see in the person of Christ and in the life of God, the closer we get to our best and truest selves. The more we become who we really are.
This business of the Trinity is not just abstract theology, it is very immediate, and very personal. In some very important ways, it is about us -- about us here and now; and about us forever.
The heart of creation is love, and we are both created and invited to enter that love, and to share that love. The divine love is our source, our vision, and our final end. That is good news. It is good news about why we exist; and it is good news about our destiny. It is worth paying some attention to.
**********************************************************************************************
(The Rev. James Liggett is a native of Kansas and a graduate of the University of Houston and the Episcopal Divinity School. He has served parishes in Kansas, Texas, and Oklahoma)
But it’s not that simple. We Christians do have a different and distinctive way of understanding God, one that sets us apart from everybody else. And even though the prayers, the creeds, and most of the symbols we use in worship are thoroughly Trinitarian, the bulk of our thinking about God is not.
So, since today is Trinity Sunday, the day we are called upon to pay special attention to the way God has been revealed in the Christian faith, we should consider the Trinity. Of course, God is a whole lot bigger than anything we can say or imagine, so all references to God will be both metaphorical and incomplete. At the same time, this vision of the Trinity of God is true, and it matters, and it makes a difference.
There are two fundamental perspectives we can bring to the Trinity, to the doctrine that one God exists in three persons: the Father, the Son, and the Holy Spirit. On the one hand, the Trinity describes the way that we, as Christians, experience God. We know God as God is revealed in the person and life of Jesus -- and this revelation happens by and through the Holy Spirit. That is, the Trinity speaks to how we discover and experience who God is. This is the perspective usually offered when talking or preaching about the Trinity.
But there is more. The doctrine of the Trinity also talks about who God is; it talks about what God is really like inside. This is where the mystics and the theologians sort of run together, and speak perhaps with more poetry and awe than precision. But let’s look for just a minute at what they say about God, borrowing some language from the third century.
Once upon a time, way before the beginning of everything -- not at the beginning, but before the beginning -- God the Father, who is love and who therefore must love, God the Father speaks his own name; He says his own word. And God the Son is begotten -- true God from true God, begotten not made, of one being with the Father. The Son is the second person of the Trinity. Later, after the beginning, the Son will become incarnate from the Virgin Mary, and will be born as Jesus of Nazareth. The Son is what happens when the Father expresses Himself, when the Father reaches out in His love. Now, the Son loves the Father, for the Son is the Father’s word, the Father’s self. And the Father loves the Son, totally and without reservation, and so the Father and the Son are bound together in love.
This love, which binds together the Father and the Son, is also real. This love is God the Holy Spirit -- the Lord, the giver of life, who proceeds from the Father and the Son. And the Son and the Spirit are of the same substance, the same stuff, as the Father; that’s the only stuff there is. In this way the Godhead is complete. Three persons, each distinct, each real, each from before the beginning, each and all are one God. The one-ness of God is discovered precisely in the free act of love by which the three persons of the Trinity choose to give all to each other. This relationship is what makes God who God is. Put another way, God is what happens when the Father loves the Son in the Spirit.
St. Augustine says this about the Trinity: “Now, love is of someone who loves, and something is loved with love. So then there are three: the lover, the beloved, and the love.” This relationship of love, God the Holy Trinity, is the foundation, the bedrock of the universe; it is the heartbeat of all creation. Everything that is begins here, has its purpose and its meaning here, and will find its fulfillment here.
Such is the living center of the Christian understanding of God. We insist that God is not a mean old man with a beard; that God is not some unconscious force out of Star Wars; and that God is not that peculiar little committee -- two guys and a bird -- that we often imagine. Instead, God exists, at His heart, as a relationship of love -- one God in three persons, the well-spring of existence.
That’s a quick look at the Trinity, at our alternative to the “mere monotheism” that Rahner decries. It is a complex, dynamic, and exciting understanding of who God is and what God is like. Like any good theology, it has consequences, and it sets the stage for how we can live.
If you think about it for a minute, it’s no wonder, as we heard the Epistle of Peter say a few weeks ago, that the Church learned very early that they could tell whether they were truly entering the mystery of Christ by how well they were managing to love one another. Remember that? Of course. Relationships of love are what God is all about.
And it is no wonder that the one new commandment that Jesus gives us is the commandment to love one another; which is the commandment to imitate Jesus and his life -- to imitate his life as a human being among us, and at the same time to imitate his life as the only begotten Son.
It is through this command, seen in the light of our notion of God as the Trinity, that we can begin to see what God really wants from us and what God really wants for us. God’s will for us, God’s desire for us, is, first of all and most of all, that we choose to share his life -- that we become more and more deeply a part of that conversation of love, that constant, obedient, and joyful relationship that is the very core of who God is.
After all, we are created in God’s image -- in the image of the Trinity. So, the more our lives are shaped and formed by the life of love we see in the person of Christ and in the life of God, the closer we get to our best and truest selves. The more we become who we really are.
This business of the Trinity is not just abstract theology, it is very immediate, and very personal. In some very important ways, it is about us -- about us here and now; and about us forever.
The heart of creation is love, and we are both created and invited to enter that love, and to share that love. The divine love is our source, our vision, and our final end. That is good news. It is good news about why we exist; and it is good news about our destiny. It is worth paying some attention to.
**********************************************************************************************
(The Rev. James Liggett is a native of Kansas and a graduate of the University of Houston and the Episcopal Divinity School. He has served parishes in Kansas, Texas, and Oklahoma)
Friday, May 29, 2009
Reflection for Pentecost Sunday, Fr. Vic E. Arellano
Reflection on the Sunday of Pentecost
Acts 2:1-21 or Ezekiel 37:1-14; Psalm 104: 25-35,37; Romans 8:22-27 or Acts 2:1-21; John 15:26-27, 16:4b-15
Background:
Samtang ang mga kristyanos associate Pentecost with the coming of the Holy Spirit, sayop ang paghuna-huna nga ang Espirito was not in existence prior to the Pentecost celebration nga gi-describe sa Acts of the Apostles (2:1-21). Ang Oxford Dictionary of the Christian Church nagpasabot nga sa panahon sa Old Testament, ang Espirito was understood as the “active but impersonal power of God.”
However, diha sa New Testament, the Spirit undergoes two developments. Una, kini nasabtan nga ang Espirito Santo gihatag officially og gipakunsad sa tanang mga kristyanos sa panahon sa dihang nakadawat sila sa sakramento sa bunyag (ug confirmation). Ang sulat sa Acts of the Apostles (2:1-21) is a prime example niini, ingon nga ang Espirito Santo mingtugdon ug mingpuno niadtong tanan nga nagkatigom pinaagi sa porma sa hangin ug kalayo and they began to speak in other tongues as the Spirit enabled them.
Diha sa Holy Scriptures ang hangin gigamit to designate a person’s ‘breath’ or ‘spirit’, ‘Ruah’ in Greek (cf. Gen. 2:7; Acts 17:25). Ang Holy Spirit is supposed to ‘inspire’ or ‘breathe life into’. Sa Jewish tradition, ang hangin ug kalayo mao ang timailhan sa presensya sa Dios. Ang kainit nga nagagikan sa kalayo nagpasabot ug gugma, affection and compassion.
Ang ikaduhang development sa Holy Spirit diha sa New Testament, sumala pa sa Oxford Dictionary of the Christian Church, mao nga kini “personalized and given ethical content.” Example sa personalized nature sa Espirito atong makit-an ug mabasa sa atong gospel, sa dihang atong nadungog ang assurance ni Hesukristo nga ang Advocate, the Spirit of Truth, the Holy Spirit, will be sent to us and that the Spirit will be with us, mag-giya kanato, guiding us into all truth (v.13).
Sa First Corinthians, we are assured nga anyone united with the Lord nahimong usa kaniya diha sa Espirito. Example sa ethical content of the Spirit makita usab diha sa atong gospel. For example, si Hesus nagsulti kanato nga ang Espirito will prove the world wrong about sin and righteousness and judgment (v. 8).
Reflection:
Si San Pablo nagsulti nga may nagkalain-laing mga hiyas nga Espirituhanon, apan mao rang espiritoha ang naghatag niini (cf. 1 Cor. 12:4). Mao rang espiritoha ang naghatag sa iyang mga gasa dili lamang sa mga apostoles apan hangtud usab sa matag usa kanato. Atong nasabtan nga ang Holy Spirit is bestowed upon all Christians at their baptism.
Si San Pablo nag-described sa mga kinaiya ug buhat sa Espirito Santo, ug matud pa niya kini mao ang buhat sa “gugma, kalipay, kalinaw, pailob, kaluoy, kaayo, pasaylo, matinud-anon, mapa-ubsanon, mapinugnganon sa kaugalingon ug ang pagka-masinimbahon.” (cf. Gal. 5:22).
Unfortunately, kini nga mga kinaiya ug ang idea that the power of the Holy Spirit is at work within us wala makita diha sa atong tagsa-tagsa ka mga kinabuhi tungod kay atong gisirhan ang pultahan sa atong kasing-kasing aron kini maoy maghari sa atong kinabuhi. Our gospel says, “The Advocate, the Spirit of Truth, the Holy Spirit, will be sent to us and that the Spirit will be with us, mag-giya kanato, guiding us into all truth” (v.13). Kini unta ang mopadilaab sa atong kinabuhi alang sa padayon nga pagpangalagad ug paghigugma sa uban.
Mahadlok kita nga kon atong hatagan sa kagawasan ang bulohaton sa Espirito Santo nga mopatigbabaw sa atong kinabuhi, kita nahibalo nga we have to change gikan sa daotan nga kinaiya ngadto sa maayo nga kinaiya, we have to reform, we have to renew, a new outlook and a renewed confidence to face the world.
Ang mga apostoles sa dihang ilang nadawat ang Espirito Santo, way kukahadlok silang nagmantala sa Maayong Balita ug pagsangyaw sa kamatuoran bisan pag nag-ungaw ang ilang kinabuhi.
Mao kini ang mga hinungdan nga dili ta gusto nga ang bulohaton sa Espirito Santo mo-trabaho sa atong kinabuhi. Ato kanunay kining gibilanggo aron dili ta mapugos sa paghimo ug mga butang nga supak sa atong kabubot-on apan kabubot-on sa Dios ug iyang kagustohan.
For our own reflection and application:
1. Nagdilaab ba ang atong kinabuhi sa gahum sa Espirito Santo? Kon wala ngano man?
2. Ato bang gitugotan nga ang bulohaton sa Espirito Santo maoy mopatigbabaw ug maghari sa atong tagsa-tagsa ka kinabuhi? Kon wala ngano man?
3. Ato bang gipa-ambit ang mga gasa sa Espirito Santo diha sa atong isigkatawo ug sa simbahan?
4. Nagmadasigon ba ang atong kinabuhi diha sa pagpangalagad para sa Dios ug bayan?
5. Makita ba diha sa atong kinabuhi ang mga hiyas Espiritohanon sama sa gi-ingon ni San Pablo sa Galatian 5:22? Kon wala unsa may mga kalisod niini.
Sunday, May 24, 2009
SCB Elects two new bishops
EPISCOPAL COUNCIL MEETS, ELECTS TWO NEW BISHOPS
The regular meeting of the Supreme Council of Bishops (SCB) was called to order by its Chairperson, the Rt. Reverend Vic Esclamado, who warmly welcomed the venerable body amidst a heavy downpour on May 7, 2009. The bishops, who came in spite of the intermittent weather condition, gathered for their three-day meeting in Tagaytay City, Province of Cavite, from May 7 to 9, 2009.
The Obispo Maximo, the Most Reverend Godofredo J. David, stressed in his message to the bishops the importance of their meeting as a “precious opportunity to come together in brotherly consultation as a Council” given the many issues that currently challenges the Church. He exhorted the Council to consistently “safeguard the unity of the Church and to instruct God’s people in the faith” as part of its role in making the Iglesia Filipina Independiente a living and witnessing Church in the world.
The Council seriously discussed the status of bishops who have either opted to take a leave of absence or voluntarily resigned from the ministry. The faculties of bishops under such cases have been declared by the Council to be temporarily withdrawn. Their privileges and rights to participate in the affairs of the Council are declared suspended, as well, for the time being.
The Council is saddened that there are, at present, quite a large number of dioceses that are without bishops. The absence of episcopal leadership in some dioceses is a long overdue problem. The Council nevertheless expressed optimism with the election of two new bishops which they hope would help to address the situation of episcopal vacancies.
The two new bishops-elect are Reverend Alger Loyao and Reverend Rudy Juliada. Reverend Loyao was elected to the Diocese of Masbate in the Visayas, while Reverend Juliada was elected to the Diocese of Libertad in Mindanao. The schedule of their consecration is still to be determined.
The need for more bishops prompted the Council to speed up the actions of the National Search Committee (NSC). The NSC, headed by the Right Reverend Ephraim Fajutagana, is the body that is responsible for the selection of qualified candidates to the episcopacy. The NSC reported that there are about forty new endorsees from the different dioceses. The NSC is expected to come up with a final list of endorsees in July 2009 after making a thorough and complete examination of the endorsees.
The Supreme Council of Bishops held a Memorial Mass for the Most Reverend Gregorio L. Aglipay, the first Obispo Maximo, in commemoration of his 149th birth anniversary on May 8. The Council also had an initial plan to spearhead a nationally-coordinated activity in commemoration of Bishop Aglipay’s 150th birth anniversary in May 2010.
The regular meeting of the Supreme Council of Bishops (SCB) was called to order by its Chairperson, the Rt. Reverend Vic Esclamado, who warmly welcomed the venerable body amidst a heavy downpour on May 7, 2009. The bishops, who came in spite of the intermittent weather condition, gathered for their three-day meeting in Tagaytay City, Province of Cavite, from May 7 to 9, 2009.
The Obispo Maximo, the Most Reverend Godofredo J. David, stressed in his message to the bishops the importance of their meeting as a “precious opportunity to come together in brotherly consultation as a Council” given the many issues that currently challenges the Church. He exhorted the Council to consistently “safeguard the unity of the Church and to instruct God’s people in the faith” as part of its role in making the Iglesia Filipina Independiente a living and witnessing Church in the world.
The Council seriously discussed the status of bishops who have either opted to take a leave of absence or voluntarily resigned from the ministry. The faculties of bishops under such cases have been declared by the Council to be temporarily withdrawn. Their privileges and rights to participate in the affairs of the Council are declared suspended, as well, for the time being.
The Council is saddened that there are, at present, quite a large number of dioceses that are without bishops. The absence of episcopal leadership in some dioceses is a long overdue problem. The Council nevertheless expressed optimism with the election of two new bishops which they hope would help to address the situation of episcopal vacancies.
The two new bishops-elect are Reverend Alger Loyao and Reverend Rudy Juliada. Reverend Loyao was elected to the Diocese of Masbate in the Visayas, while Reverend Juliada was elected to the Diocese of Libertad in Mindanao. The schedule of their consecration is still to be determined.
The need for more bishops prompted the Council to speed up the actions of the National Search Committee (NSC). The NSC, headed by the Right Reverend Ephraim Fajutagana, is the body that is responsible for the selection of qualified candidates to the episcopacy. The NSC reported that there are about forty new endorsees from the different dioceses. The NSC is expected to come up with a final list of endorsees in July 2009 after making a thorough and complete examination of the endorsees.
The Supreme Council of Bishops held a Memorial Mass for the Most Reverend Gregorio L. Aglipay, the first Obispo Maximo, in commemoration of his 149th birth anniversary on May 8. The Council also had an initial plan to spearhead a nationally-coordinated activity in commemoration of Bishop Aglipay’s 150th birth anniversary in May 2010.
Tuesday, May 19, 2009
Sunday, May 17, 2009
Bible reflection on John 17:6-19 by The Rev. Fr. Vic E. Arellano
Bible reflection on John 17:6-19 by The Rev. Fr. Vic E. Arellano
Ang pag-ila o pagka-amgo nga kita gitawag dili sayon nga tahas
Sa mga BOA (Board of Admission) interviews kasagaran nga ipangutana sa mga aspirants, “Nganong mag-pari man ka?” “Do you think you are called?” Kasagara ang ilang tubag, “Yes” without mentioning the reason unsay mga hinungdan nganong gusto silang mag-pari, ang ila nga magpari lang kay ganahan sila. Alang kanako, ang pagka pari should be reserved for the tough. Usa ka irrevocable decision, a point nga wala nay pagbalik, pagsibog ug pag surrender diha sa bulohaton sa pagpangalagad. It is a mission suited only for the brave souls. Ug tungod niini ang pag-ila ug ang pagka-amgo nga siya gitawag alang sa maong bulohaton dili diay sayon nga tahas ug dili diay sayon nga proseso. Sa English word gitawag siya ug discernment, kini nag-describes sa proseso sa pagsabot kon giunsa sa Dios pagtawag kanato ug nagdapit kanato sa pag-serve kaniya. Usa ka spiritual and personal journey. Usa ka journey of understanding, of seeing, and acting.
Ania na kita sa katapusang Domingo sa pagkabanhaw. Sa tibuok season of Easter atong nadungog ang mga sugilanon nga nag-asoy mahitungod sa pagkabanhaw ug pagkayab ni Hesukristo, ug atong nabasa ug nadungog kon gi-unsa sa mga disipulos pagpahiayon ang ilang kinabuhi tungod ug alang sa nabanhaw’ng Kristo.
Sama sa mga disipulos, kita gihatagan ug panahon sa pagsabot how this spiritual and personal journey and especially how the resurrection nagtabang kanato kon unsa ug kinsa kita karon. Mao kini ang panahon sa pag-ila, o pagka-amgo ingon nga atong gi-redefine unsa ang kahulogan sa Easter diha sa atong kinabuhi ug giunsa pag-usab ang atong tagsa-tagsa ka mga kinaiya.
Ang text (gospel) nagdala ngadto sa sunod nga level. Kini mao ang point diha sa atong pag-journey diin kita mangutana ug mamalandong kon giunsa sa Dios pagtawag kanato ug unsa ang buot ipabuhat sa Dios kanato diha sa atong tagsa-tagsa ka mga kinabuhi.
Ang pag-ila, o ang pagka-amgo nga kita gitawag sa Dios dili sayon nga tahas. Sa dihang ang mga disipulos gitawag ni Hesus aron sa pagsunod kaniya, diha-diha ug sa way langan ilang gibiyaan ang tanan. Kita mahingangha sa ilang clarity ug direction. Ug sa dihang nagkinahanglan ug tawo nga mopuli sa dapit ni Hudas Escariote, nahimong klaro kanila nga ang pag-ila, o ang pag-amgo nga siya gitawag dili diay sayon nga proseso. Nganong dili man sayon ang pag-recognize niini nga tawag, or to affirm a call, or to act on a call?
Ang sulat sa mga Buhat sa mga Apostoles (1:15-17, 21-26) naghisgot kini mahitungod sa pagpili sa usa ka tawo nga mohulip sa dapit ni Hudas Escariote. Whether it is calling a priest, o sa usa ka Obispo alang sa usa ka bakante nga diocese, ang pag-ila, o ang pag-amgo nga siya gitawag ug angay sa maong bulohaton gikinahanglan pag-ayo.
Ang pagpili hulip sa dapit ni Hudas usa ka simpli nga proseso tungod kay natapos lamang kini pinaagi sa pag ripa lamang, ug dili kita makadawat niini nga proseso kay alang kanato ang pag-ila o ang pagka-amgo nga kita gitawag usa ka lisod apan importante nga proseso. Kay kon wala kini, unsaon nato pagsubay sa dalan nga gitagana kanato ug paggamit sa mga gasa sa Dios nga gihatag kanato para sa atong isigkaingon.
Ang text naghatag kanato ug pipila ka mga guidelines mahitungod sa proseso sa pag-ila, o pagka-amgo nga kita gitawag.
Ang text nag-describe unsay gi-ampo ni Hesus sa iyang katawhan. Siya nag-ampo nga kita mapanalipdan batok sa mga panulay, nga kita magkahiusa, nga kita magmalipayon, nga kita magasubay sa dalan sa katarong ug nga ang kinabuhi sa simbahan lahi kay sa kinabuhi niining kalibutana.
Ang mao nga pag-ampo naghatag sa usa ka particular nga sangputanan mahitungod sa mga proseso diha sa pag-ila ug pagka-amgo nga kita gitawag ilabina when taken in the context of this post-Easter period. Usa ka bag-ong kinabuhi nga ming-abot gikan sa daan nga kinabuhi ug sa pagtugot nga ang bag-ong kahayag ni Kristo makita diha sa atong kinabuhi. Ug aron usab nga mahingpit ang kalipay ni Hesukristo nga iyang nakita nga kita nagkinabuhi ingon nga mga matarong ug ligdong and living the gospel imperative to love our neighbors as ourselves.
Jesus’ simple but profound prayer diha sa text has the potential nga makapausab sa kinabuhi ug nga andam niyang itahan ang iyang kinabuhi tungod ug alang sa uban. Imagine pagbutang niini nga pag-ampo diha sa sentro sa atong kaugalingong pag-ila o pag-amgo nga kita gitawag. Nangita sa insakto nga dalan, coming to understand this path after considering every angle, seeking to understand it through the lens of resurrection and God’s love will most certainly set us apart.
Ingon nga kita nagapadulong ngadto sa Pentecost, atong buksan ang bulohaton sa Espirito Santo diha sa atong mga kinabuhi. Let us move from the joy of Easter ingon nga usa ka re-creation sa usa ka bag-ong kinabuhi.
Ang calling para sa usa ka special nga bulohaton, nagagikan sa Diyos diha sa nagkalain-lain nga mga paagi, ug ang response gikan kanato nga tinawag nag requires ug careful preparation. Ang pagkahibalo nga ang Diyos nagtawag kanato para sa usa ka relihiyosong kinabuhi ug special nga bulohaton makita ug maila pinaagi sa atong pagsabot, pag-amgo, ug pagpaminaw.
Thursday, May 14, 2009
Is He one of our saints in the IFI?
St. Isidore the Farmer
DOES HE BELONG TO OUR SAINTS AS STIPULATED IN OUR ARTICLES OF RELIGION NUMBER 15? It says... The Saints:
"Persons universally recognized for their holiness of life, loyalty and courage, especially the Blessed Virgin and the New Testament Saints, are to be held in reverent remembrance. Veneration of Saints is not contrary to God’s commandments as revealed in the Scriptures; but their deification is condemned by the Church as a monstrous blasphemy. Veneration of the Saints must not obscure the duty of the faithful to direct approach to God through Jesus Christ. Honor rendered the Saints must in no wise detract from the honor due the Three Persons of the Holy Trinity."
You read this information and discern it for yourself... May God bless you. Amen.
1070-1130
Isidore was born to very poor yet very pious Catholic parents in Madrid, Spain. His parents were unable to support him when he was a youth and sent him to work for a wealthy landowner, John de Vergas (He ended up working for him for the rest of his life).
He married a very religious woman named Maria Torribia (also known as Maria de la Cabeza). She, like Isidore became a saint. They had one son who died unexpectedly as a child. Their grief inclined them to believe their son's death to be a sign from God and consequently vowed to live a life of perfect continence.
Isidore frequented Holy Mass every morning but often reported to work late. Late, though he was, his plowing was nevertheless accomplished by angels that resulted in three times more productivity. His coworkers and his boss witnessed such miraculous events and accorded Isidore with great respect.
St. Isidore loved the poor and loved the animals. The miracle of the multiplication of food occurred when Isidore fed a flock of starving birds and on another time when Isidore shared his food with a large group of beggars.
Isidore died on May 15, 1120 at 60 years of age and was canonized in 1622 along with four very notable Spanish saints. The group, known as "the five saints", included St. Ignatius of Loyola, St. Teresa of Avila, St. Francis Xavier, St. Phillip Neri, and St. Isidore. His body has been found incorrupt. His memorial is celebrated on May 15th on the Roman Calendar.
St. Isidore is known as the patron of Madrid, Spain as well as Leon, Saragosa, and Seville. He is also considered the patron of farmers, peasants, day laborers, and rural communities. Lastly, he is the patron of the United States National Rural Life Conference.
Summarized and adapted from:
1.Leonard Foley, O.F.M., Editor "Saint of the Day: Lives and Lessons for Saints and Feasts of the New Missal"
2.Joan Carroll Cruz, "Secular Saints: 250 Canonized and Beatified Lay Men, Women, and Children.
DOES HE BELONG TO OUR SAINTS AS STIPULATED IN OUR ARTICLES OF RELIGION NUMBER 15? It says... The Saints:
"Persons universally recognized for their holiness of life, loyalty and courage, especially the Blessed Virgin and the New Testament Saints, are to be held in reverent remembrance. Veneration of Saints is not contrary to God’s commandments as revealed in the Scriptures; but their deification is condemned by the Church as a monstrous blasphemy. Veneration of the Saints must not obscure the duty of the faithful to direct approach to God through Jesus Christ. Honor rendered the Saints must in no wise detract from the honor due the Three Persons of the Holy Trinity."
You read this information and discern it for yourself... May God bless you. Amen.
1070-1130
Isidore was born to very poor yet very pious Catholic parents in Madrid, Spain. His parents were unable to support him when he was a youth and sent him to work for a wealthy landowner, John de Vergas (He ended up working for him for the rest of his life).
He married a very religious woman named Maria Torribia (also known as Maria de la Cabeza). She, like Isidore became a saint. They had one son who died unexpectedly as a child. Their grief inclined them to believe their son's death to be a sign from God and consequently vowed to live a life of perfect continence.
Isidore frequented Holy Mass every morning but often reported to work late. Late, though he was, his plowing was nevertheless accomplished by angels that resulted in three times more productivity. His coworkers and his boss witnessed such miraculous events and accorded Isidore with great respect.
St. Isidore loved the poor and loved the animals. The miracle of the multiplication of food occurred when Isidore fed a flock of starving birds and on another time when Isidore shared his food with a large group of beggars.
Isidore died on May 15, 1120 at 60 years of age and was canonized in 1622 along with four very notable Spanish saints. The group, known as "the five saints", included St. Ignatius of Loyola, St. Teresa of Avila, St. Francis Xavier, St. Phillip Neri, and St. Isidore. His body has been found incorrupt. His memorial is celebrated on May 15th on the Roman Calendar.
St. Isidore is known as the patron of Madrid, Spain as well as Leon, Saragosa, and Seville. He is also considered the patron of farmers, peasants, day laborers, and rural communities. Lastly, he is the patron of the United States National Rural Life Conference.
Summarized and adapted from:
1.Leonard Foley, O.F.M., Editor "Saint of the Day: Lives and Lessons for Saints and Feasts of the New Missal"
2.Joan Carroll Cruz, "Secular Saints: 250 Canonized and Beatified Lay Men, Women, and Children.
Tuesday, May 12, 2009
Clergy Family as Part of God’s Household: Fr. Vic E. Arellano
Clergy Family as Part of God’s Household
(1 John 3:1-3)
(Gi-andam ni Rev. Fr. Vic Arellano alang sa gipahigayong Consultation on IFI Clergy’s Children Organizing Program, October 2-4, 2008, Cathedral Church, Davao City)
Introduction:
Maayong hapon sa tanan! Gihatagan ko ug tahas nga mohatag ug BTR, akong panghinaut nga ang mensahi sa maong teksto maghagit kanato sa paghimo ug mga buluhaton isip pamilya ug pari ilabina diha sa hisgutanan sa pagtukod ug usa ka maayong katilingban diin ang mga anak sa Dios anaay pagminahal, pagtinabangay ug panaghiusa matag usa.
Ang tagsulat naga-emphasize nga pinaagi sa atong pagka-pamilya diha kang Kristo, ingon nga Siya anak sa Dios, kita usab “paganganlan nga mga anak sa Dios”. Kini nag-gumikan tungod sa dakong gugma sa sa Dios nga gihatag niya ang iyang bugtong anak nga si Hesukristo (Juan 3:16).
Context:
Kini nga sulat o epistola nagpaambit sa mao ra nga estilo, hugpong sa mga pulong, ug sinultihan nga kapareho sa ebanghelyo ni San Juan. Nagpasabot nga kining duha (Gospel of John and Epistle of 1st John) gisulat sa mao rang tawhana. Ang tumong ug tinguha niini ma-o ang pagpakig-batok sa pagtulon-ang supak sa pagtoo, nga naghisgut nga ang espirito maayo apan ang lawas o materyal daotan.
Ang katilingbang kristohanon nianang panahona nakasinati ug tension gumikan sa cultural ug political forces, adunay internal conflicts nga nahitabo. Kini tungod kay dili sila magkasabot sa daghang mga basic issues. Usa niini, kon kinsa ang mag-set sa rules for Christian behavior, ug kinsa ang magpatuman niini para kanila. Unsay buhaton niadtong mga tawo nga nahukman na on grounds of faith (heretic). Ang hinungdan niini nga pagbahin-bahin ma-o ang kakulangan sa specific doctrinal or ethical norms.
Kini nga sulat usa ka pastoral letter, ug kini gi-address sa tanang kasimbahanan. Ang iyang concerns nag-sentro sa duha ka butang. Una, ang moral nga kahimtang sa katilingban, ang ikaduha, ang reaction sa pagka-siak sa grupo. Nabahin sa duha ka pondok ang mga kristyanos, ang usa ka pondok tinuod o mga matarong ug ang lain nga pondok, dili tinuod, sa laktod nga pagka-sulti, mga daotan.
Sagad nag-refer si Juan sa iyang naminaw o magbabasa ingon nga mga “anak” ug nag-gamit sa idea nga “brother” “igsoon” aron sa pag-emphasize sa klasi sa pag-amuma ug gugma nga maitunol ngadto sa uban diha sa katilingbang kristohanon (adelphos = interpreted “brother and sister” in the Revised Standard Version).
Siya nag-gamit sa konsepto sa Greco-Roman image ingon nga ang mga anak sumpay sa kinaiya sa ilang amahan. Nga ang mga anak adunay kapareho nga pagkamao sa ilang amahan, ug nga sila magpadayag sa usa ka kinaiya nga nagtimaan o nagpaila sa ilang sinugdanan o gigikanan. Samtang atong makita kini nga idea sa ubang sinulat sa New Testament, si Juan kanunay nag-gamit niini nga konsepto sa iyang mga sulat ingon nga maoy iyang Central theme. Kini tungod sa iyang pagpanalipod ug pagtabang sa Simbahan nga ma-preserve ang iyang identity, faithfulness, ang Iyang kausahan, diha sa panahon sa dakong pagsulay ug paglutos.
Ang Panimalay diha sa Bibliya
Ang panimalay diha sa bibliya naglangkob kini sa dagway sa usa ka pamilya ug dapit usab sa negosyo o patigayon. Ang mga sakop sa pamilya, ang mga trabahante, ug ang mga ulipon nagapuyo sa usa ra ka balay, diin naga-lihok kini ingon nga usa ka dapit nga pinuy-anan ug dapit usab sa patigayon o negosyo. Ang mga ulipon sakop usab nianang panimalaya, gani aduna silay katungod nga makapanunod sa mga katigayonan niini (see Luke 20:9-16). Ang pangulo sa panimalay ginganla’g paterfamilias, aduna siya’y obligasyon sa mga sulogoon sa pag-provide kanila ug lawak katulganan apil na ang pagpakaon ug ang ilang siguridad (Roman household was headed by a paterfamilias or head of household).
Kon atong sabton ang panimalay diha sa Balaang kasulatan nga pagtan-aw, kinahanglan atong masabtan nga wala pa kanang gitawag nga residential district, household appliances, mayordoma, mayordomo, o sulogoon sa panimalay. Ang panimalay usa ka pamilya ug usa usab ka dapit sa negosyo o patigayon, ug nag-apil na niini ang mga sakop sa pamilya, mga ulipon, mga hardeniro, mga kusinero, clerk, mga serbidora, salesman, housekeeper, accountant, abugado, ug ang tanan nga nagpuyo nianang panimalaya (unsa ka dako nga panimalay!).
Ang matag panimalay adunay pangulo nga gitawag ug paterfamilias, ug ang tanang sakop nianang panimalaya adunay tagsa-tagsa ka bulohaton ug gihatagan silag kagahum sa paterfamilias (pangulo sa panimalay) sa pagdala o pagpadagan sa ilang negosyo. Ang negosyo o patigayon nila kasagara agriculture o panguma, maong diha sa bibliya makita ug mabasa nato kanang mga kaparasan nga kanunay mahisgutan ilabina diha sa mga sambingay ni Hesukristo.
Sa samang paagi usab, kon maghisgot ta ug panimalay sa Dios (Household of God), ang nagpuyo nag-apil na niini ang mga sakop sa pamilya (ug ang iyang mga sakop mao ang Father, Son, and Holy Spirit), ang mga angheles, ang mga kerubinis, ang mga propeta, ang mga apostoles, ug ang tanang magtotoo, kinsa gisagop ingon nga mga anak sa Dios tungod sa bunyag nga ilang nadawat.
Ang pamilya sa Dios
In the biblical concept ang pamilya sa Dios, sumala sa atong giingon, mao ang Father, Son, and Holy Spirit, ang mga anghel, ang mga propeta, ug ang mga apostoles ilang mga ulipon, and the rest of us nahisama sa mga kahayupan sa uma, in fact, si Hesus nagtawag kanato ingon nga iyang mga karnero.
Sa unang kapitulo sa libro sa Genesis, ang tawo gibuhat to be in full fellowship with God, apan tungod sa pagsupil (disobedience) ni adan, ang tawo nahimulag sa sabakan sa iyang Dios, ug naputol ang hikot nga nagbugkos sa relasyon tali sa Dios ug sa tawo.
Ato lang ipa-klaro nga adunay kalainan tali kanato ug kang Hesukristo, tungod kay kita mga binuhat lamang sa Dios, samtang si Hesus mao ang Dios mismo, incarnate as a human being. Apan tungod sa iyang dili matukib nga kalooy ug gugma, Siya nahimong tawo sama nato aron luwason ang tawo gikan sa iyang mapait nga kahimtang tungod sa iyang pagka makasasala. Kini iyang gibuhat pinaagi sa pagtugyan sa iyang kaugalingon diha sa krus aron nga ang damage nga nabuhat sa atong mga katigulangan ma-repair.
Apan dili lang kay ang pagluwas ra ang iyang gibuhat, iya pa gyud nga gipahitaas ang tawo gikan sa iyang ubos nga kahimtang pinaagi sa pagsagop kaniya ingon nga mahimong iyang mga anak. Matud pa sa sulat ni San Pablo sa taga Efeso;
“Kamo karon dili na mga langyaw ug mga dumuloong, kondili mga katagi-lungsod sa mga balaan ug mga sakop sa panimalay sa Dios. Kamo mga tinukod ibabaw sa patukoranan nga mao ang mga apostoles ug mga profeta, nga niini si Jesu-Cristo mao ang ulohang bato sa pamag-ang.” (2:19).
By virtue usab sa atong bunyag, nahimo kitang mga anak sa Dios, ug isip mga anak, mga kapamilya Niya. Matud pa sa sulat ni San Pablo, “Ang panimalay sa Dios mao ang Simbahan sa buhi nga Dios, ang haligi ug ang sukaranan sa kamatuoran” (1 Tim. 3:15).
Pinaagi sa atong bunyag, nahimo tang sakop sa pamilya sa Dios. Labot pa, dili lamang kay nahimo tang mga anak sa Dios, kita usab gipadala sa kalibutan aron sa pagtibawas sa iyang bulohaton. Nahimo tang kahimanan aron kana nga bulohaton (ang iyang “business”) mapadayon ug trabaho.
Isip mga anak, sila makapanunod sa mga katigayonan sa pamilya, apan ang pinaka-importante nga sila adunay otoridad ug responsibilidad to conduct God’s business niining kalibutana, ug sama sa understanding sa panimalay diha sa Bibliya, ang mga sakop sa maong panimalay gihatagan ug kagahum sa pagdala, pag-participates, pagpa-dagan og pagpahigayon sa iyang “business”.
Pag-abot sa panahon, ang pangulo sa panimalay, mag-conduct ug performance review ug maghatag kanato ug awards basi sa gi-unsa nato pagdala ang “business of His Kingdom” (cf.Matthew 25:14-30).
Ang Pamilya sa Dios sa Balaang kasulatan
Ang creation narratives diha sa Genesis nagsulti sa usa ka kalibutan nga gibuhat sa Dios. Ang pagbuhat sa tawo usa sa iyang gikahimut-an ug nalipay siya. Pagkatapos sa iyang gibuhat adunay perfect shalom (kalinaw) tali sa Dios (Father, Son and Holy Spirit), sa tawo, ug sa mga kabuhatan. Apan ang tawo nagmasupilon, ug ang kalinaw o Shalom nawala ug anaa kini sa lawom nga pagka gusbat, mipuli ang kasamok. Ang tawo nahimulag sa sabakan sa Dios ug ngadto usab sa iyang isigka-ingon.
Nawala ang sa kaniadto nga panag-inigsoonay ug mipuli ang kasina, pagdumot, panag-away, igsoon batok igsoon (Cain and Abel story). Ilang nakaplagan ang ilang kaugalingon diha sa usa ka kinabuhi ug kamatayon nga nakigbisog aron mabuhi. Ang mga nahaunang kapitulo sa Genesis nag-hulagway sa usa ka katawhan diin ang gahum, ang pagpang-daogdaog, ang paghari ug ang pagmando maoy nagpasulabi.
Ang misyon o “business” sa Dios sa kalibutan mao ang pagre-unite sa katawhan ug sa tibuok kabuhatan ngadto kaniya. Ang iyang strategy is atonement, o panghimayad sa sala aron mapasig-uli ang tawo ngadto sa Dios, ug aron usab mahibalik ang nagusbat nga shalom (kalinaw).
Ang stratihiya nagsugod sa dihang ang Dios nagpili ug mga tawo, aron mahimong instrumento sa pagpasig-uli tali sa tawo ngadto sa iyang Dios, ug kini nga mga tawo mao ang mga kaliwatan ni Abraham, Isaac, ug Jacob nga ginganla’g Israel. Ang mga Israelites mao ang mga kaliwatan ni Abraham through the line of Isaac and Jacob. Ang Balaang Kasulatan nag-gamit sa pulong Israel nga ang buot ipasabot nasud ug yuta.
Ang Dios naghimo ug pakigsabot kang Abraham, diin nabantog kini sa ngalan, “The Abrahamic Covenant”. Kini mao ang covenant of faith diin ang Dios nagsaad kang Abraham ug sa iyang mga kaliwatan (ang Israelites), nga mahimong usa ka dako nga nasud, ug iyang panalanginan ang tibuok pamilya.
Ang Dios naghimo usab ug pakigsabot sa Israel pinaagi kang Moises didto sa bukid sa Sinai, 430 years pagkatapos sa Abrahamic Covenant. Nabantog kini sa ngalan nga Mosaic Covenant, diin usa kini ka conditional covenant nga nagsaad ug mga panalangin alang niadtong nagsunod sa balaod sa Dios, apan tunglo ug hukom usab alang niadtong mga masupilon ug dautan.
Kini nga mga kasabotan ma-o ang kina-uyokan sa tumong ug plano sa Dios sa paghukom ug pag reconcile sa tanang mga Israelites ug sa tanang nasud sa kalibutan. Ang paghimulag tungod sa sala ug ang pag-pasig-uli tungod sa libre nga gasa sa kamaayo sa Dios pinaagi diha kang Hesukristo nga nagpakatawo aron kita maluwas.
Ang kasaysayan sa Israel nagsugod sa dihang gitawag sa Dios ang usa ka tawo nga mao si Abraham, ug ang iyang pamilya gipanalanginan sa Dios. Kita gitawag sa Dios alang sa mao nga bulohaton.
Ang pari-anong pamilya:
Ang matag sakop sa pamilya adunay kinaiyanhong pagka pareho tali sa ilang mga ginikanan, sa laing pagka sulti, giliwat sa amahan o sa inahan. Ang mga anak usahay mo-awat sa linihokan either sa amahan o sa inahan. Usahay, gi-idolo sa mga anak ang ilang ginikanan, either ang papa or ang mama, mao na nga kon unsay trabaho sa amahan o inahan gusto pod sa anak nga maoy iyang trabaho.
They learn step by step ug kini nga pagkakat-on nagapadayon sa tanang panahon. Ang ilang pagka sila nagahulagway kon unsa ang ilang mga kaliwatan ug kini nagsugod diha sa panimalay. Sa ingon, ang kalidad niini nga kahibalo nahimong basihan sa pag discover sa mga bag-ong kalidad ug realities for living the world.
Kong balikon nato ang kasaysayan sa matag usa kanato, kita makasulti nga diha gayud sa pamilya nato matun-I ug masinati ang mga batakang kamatuoran sa kinabuhi (basics in life). Ang nagkalain-laing aspeto sa atong pamuyo: physical, intellectual, emotional, psychological, spiritual ug uban pa diha gayud maumol sa pamilya.
Isip mga anak o kaliwat ug parianong banay, maka-ingon ang uban nga unique ta sa ubang pamilya kon katarong ug kaligdong ang hisgutan. Matud pa sa uban hitso ta kay sa ubang pamilya, kini tungod kay kita nasangkap man ug nabata pinaagi sa mga pagtulon-an sa Balaang kasulatan ug sa mga panudlo sa simbahan.
Ang mga anak gidahum usab ingon nga usa ka modelong mga anak, ug adunay dako nga kahibalo mahitungod sa Bibliya ug sa mga bulohaton sa ministriya (ug dili kay ang iyang nahibaloan ang pag-sacristan ra samtang ang asawa kantora).
Kita nasayud nga ang atong mga amahan (o inahan?) adunay dako ug halapad nga bulohaton diha sa pagpangalagad tungod ug alang sa misyon sa Diyos ug sa iyang simbahan. Kita nasayod nga sila gitawag alang sa usa ka special nga buluohaton ug kini nga bulohaton mao ang pag-gambalay sa Lawas ni Kristo, ang pagpasig-uli sa tawo sa iyang Dios, ug ang paghatag ug intigridad sa kabuhatan nga nagusbat na.
Gawas usab niini, mao ang pagpanudlo pinaagi sa Balaang kasulatan, sa pagsa-ulog sa mga sakramento, sa pag motivate ug sa pag-inspire sa mga sakop diha sa bulohaton sa pagpangalagad. Usa usab sa iyang mga bulohaton mao ang paggiya sa mga sakop diha sa dalan sa katarong isip mga anak sa Dios.
Sa sulat ni Apostol Pablo kang Tito pinaagi sa pagpili kon kinsa ang angay sa katungdanan sa pagka pangulo sa simbahan, siya nag-ingon, “Ang maong tawo kinahanglan dili masaway, bana sa usa lamang ka asawa, kinsang mga anak mga magtotoo ug dili arang kabutangan ug sumbong sa pagkamapatuyangon o pagkamasupilon” (1:6).
In my experienced being a priest, and a father of two children. Naka-ingon ko’g abi nakog sayon ang kinabuhi sa usa ka pari. Gawas nga usa ka pari, padri de pamilya pod. Na-realized ko karon sa akong mga involvement nga lisod diay, pero bisan pa niini nindot man diay ang mag-alagad sa Diyos, ug dili kini maibaylo sa bisan unsang mga butang.
Nindot kaayong pamation alang sa pamilya sa pari nga ang ilang amahan successful diha sa pagdumala sa usa ka parokya. Kon adunay mangutana nako unsa ang pinakamalisud nga trabaho sa walay duha-duha, moingon ko ang pagka-pari. Kini nga legacy masunod ug Makita pod unta diha sa mga anak ug mga apo. Bisan ug wala na sila apan nagbilin sila ug buhing legacy nga kanunay madumdoman sa mga anak, ug ngadto sa mga apo.
Ang pamilya sa pari kabahin diha sa mga bulohaton sa misyon, sa biblical household nga concept,”business” sa simbahan (not literally negosyo o patigayon). Aron matuman ug mapadayon ang misyon o “business” ni Kristo, ang simbahan nagkinahanglan ug dugang pang mga tawo kinsa responsabling magapadayon sa gisugdan nang bulohaton ni Kristo.
Ug isip pamilya sa pari, kita kabahin sa pagpa-ambit niana nga tahas. Whatever be our situation and status in life, whether kita ginikanan, maestro, empleyado, estudyante, abugado, salesman, receptionist, accountant, mediamen, etc., kita mga anak sa Dios ug gipadala kita ni Kristo aron atong ipadayon ang iyang mga bulohaton, ang iyang misyon, ang iyang “business”.
Unsa ang atong “business”:
Nahibalo kita nga daghang mga anak sa Dios napakyas pa gihapon sa pagpuyo sa usa ka kinabuhi nga subay sa pagtulon-an ni Kristo. Ang ilang self-identification diha sa kristohanong pagtoo way pulos tungod kay daotan gihapon ang ilang kinabuhi. Kini tungod kay ang ilang kinabuhi na-impluwensya dili kang Hesukristo, apan sa social, economic, political systems, loyalties nga walay kapuslanan diha sa pagtulon-an sa ebanghelyo. Kita gitawag sa Dios ug gipadala sa iyang kaumahan aron atong imantala ang makaluwasnong buhat sa Dios diha sa kasaysayan.
Ang IFI adunay misyon ug kini mao ang pagpahibalo, ang pagbutyag sa usa ka Dios diha sa mga kasingkasing, mga huna-huna, kultura ug mga kinabuhi sa katawhang Pilipino. Pinaagi niini, ang mga Pilipino masayud nga Siya mao ang Diyos sa kasaysayan kinsa nagbuhat ug naglukat sa katawhan ug nagpanalangin pinaagi sa paghatag sa usa ka nasud nga iya sa mga Pilipino.
Sa Diocese sa MOBUCA aduna siyay comprehensive program nga ginganlag MOBUCA 2012, Kini aron mahatagan ug giya ang mga sakop sa angay nga buhaton ug mapasayon ang pagbuhat sa misyon “business” sa Dios (lakbitan kadiyot ang MOBUCA 2012).
Panapos
Isip pamilya ug pari, committed unta kita sa kabubot-on ug mga pamaagi ni Hesukristo, kansang kinabuhi ug kusog gihalad aron mahimong kasangkapan sa pag-pasig-uli, pagsinabtanay, paglaum, gugma ug kalooy. Kagustohan sa Dios nga mahisama kita kang Kristo. Kini ang mensahi sa atong text "When he is revealed, we will be like him, for we will see him as he is."
Ang kasigurohan nga kita gimahal sa Dios, naghatag ug kagahum aron kita mo uban kang Hesus diha sa iyang kalooy sa nagusbat nga kinaiyahan, his passion for peace, his hunger and thirst for justice.
(1 John 3:1-3)
(Gi-andam ni Rev. Fr. Vic Arellano alang sa gipahigayong Consultation on IFI Clergy’s Children Organizing Program, October 2-4, 2008, Cathedral Church, Davao City)
Introduction:
Maayong hapon sa tanan! Gihatagan ko ug tahas nga mohatag ug BTR, akong panghinaut nga ang mensahi sa maong teksto maghagit kanato sa paghimo ug mga buluhaton isip pamilya ug pari ilabina diha sa hisgutanan sa pagtukod ug usa ka maayong katilingban diin ang mga anak sa Dios anaay pagminahal, pagtinabangay ug panaghiusa matag usa.
Ang tagsulat naga-emphasize nga pinaagi sa atong pagka-pamilya diha kang Kristo, ingon nga Siya anak sa Dios, kita usab “paganganlan nga mga anak sa Dios”. Kini nag-gumikan tungod sa dakong gugma sa sa Dios nga gihatag niya ang iyang bugtong anak nga si Hesukristo (Juan 3:16).
Context:
Kini nga sulat o epistola nagpaambit sa mao ra nga estilo, hugpong sa mga pulong, ug sinultihan nga kapareho sa ebanghelyo ni San Juan. Nagpasabot nga kining duha (Gospel of John and Epistle of 1st John) gisulat sa mao rang tawhana. Ang tumong ug tinguha niini ma-o ang pagpakig-batok sa pagtulon-ang supak sa pagtoo, nga naghisgut nga ang espirito maayo apan ang lawas o materyal daotan.
Ang katilingbang kristohanon nianang panahona nakasinati ug tension gumikan sa cultural ug political forces, adunay internal conflicts nga nahitabo. Kini tungod kay dili sila magkasabot sa daghang mga basic issues. Usa niini, kon kinsa ang mag-set sa rules for Christian behavior, ug kinsa ang magpatuman niini para kanila. Unsay buhaton niadtong mga tawo nga nahukman na on grounds of faith (heretic). Ang hinungdan niini nga pagbahin-bahin ma-o ang kakulangan sa specific doctrinal or ethical norms.
Kini nga sulat usa ka pastoral letter, ug kini gi-address sa tanang kasimbahanan. Ang iyang concerns nag-sentro sa duha ka butang. Una, ang moral nga kahimtang sa katilingban, ang ikaduha, ang reaction sa pagka-siak sa grupo. Nabahin sa duha ka pondok ang mga kristyanos, ang usa ka pondok tinuod o mga matarong ug ang lain nga pondok, dili tinuod, sa laktod nga pagka-sulti, mga daotan.
Sagad nag-refer si Juan sa iyang naminaw o magbabasa ingon nga mga “anak” ug nag-gamit sa idea nga “brother” “igsoon” aron sa pag-emphasize sa klasi sa pag-amuma ug gugma nga maitunol ngadto sa uban diha sa katilingbang kristohanon (adelphos = interpreted “brother and sister” in the Revised Standard Version).
Siya nag-gamit sa konsepto sa Greco-Roman image ingon nga ang mga anak sumpay sa kinaiya sa ilang amahan. Nga ang mga anak adunay kapareho nga pagkamao sa ilang amahan, ug nga sila magpadayag sa usa ka kinaiya nga nagtimaan o nagpaila sa ilang sinugdanan o gigikanan. Samtang atong makita kini nga idea sa ubang sinulat sa New Testament, si Juan kanunay nag-gamit niini nga konsepto sa iyang mga sulat ingon nga maoy iyang Central theme. Kini tungod sa iyang pagpanalipod ug pagtabang sa Simbahan nga ma-preserve ang iyang identity, faithfulness, ang Iyang kausahan, diha sa panahon sa dakong pagsulay ug paglutos.
Ang Panimalay diha sa Bibliya
Ang panimalay diha sa bibliya naglangkob kini sa dagway sa usa ka pamilya ug dapit usab sa negosyo o patigayon. Ang mga sakop sa pamilya, ang mga trabahante, ug ang mga ulipon nagapuyo sa usa ra ka balay, diin naga-lihok kini ingon nga usa ka dapit nga pinuy-anan ug dapit usab sa patigayon o negosyo. Ang mga ulipon sakop usab nianang panimalaya, gani aduna silay katungod nga makapanunod sa mga katigayonan niini (see Luke 20:9-16). Ang pangulo sa panimalay ginganla’g paterfamilias, aduna siya’y obligasyon sa mga sulogoon sa pag-provide kanila ug lawak katulganan apil na ang pagpakaon ug ang ilang siguridad (Roman household was headed by a paterfamilias or head of household).
Kon atong sabton ang panimalay diha sa Balaang kasulatan nga pagtan-aw, kinahanglan atong masabtan nga wala pa kanang gitawag nga residential district, household appliances, mayordoma, mayordomo, o sulogoon sa panimalay. Ang panimalay usa ka pamilya ug usa usab ka dapit sa negosyo o patigayon, ug nag-apil na niini ang mga sakop sa pamilya, mga ulipon, mga hardeniro, mga kusinero, clerk, mga serbidora, salesman, housekeeper, accountant, abugado, ug ang tanan nga nagpuyo nianang panimalaya (unsa ka dako nga panimalay!).
Ang matag panimalay adunay pangulo nga gitawag ug paterfamilias, ug ang tanang sakop nianang panimalaya adunay tagsa-tagsa ka bulohaton ug gihatagan silag kagahum sa paterfamilias (pangulo sa panimalay) sa pagdala o pagpadagan sa ilang negosyo. Ang negosyo o patigayon nila kasagara agriculture o panguma, maong diha sa bibliya makita ug mabasa nato kanang mga kaparasan nga kanunay mahisgutan ilabina diha sa mga sambingay ni Hesukristo.
Sa samang paagi usab, kon maghisgot ta ug panimalay sa Dios (Household of God), ang nagpuyo nag-apil na niini ang mga sakop sa pamilya (ug ang iyang mga sakop mao ang Father, Son, and Holy Spirit), ang mga angheles, ang mga kerubinis, ang mga propeta, ang mga apostoles, ug ang tanang magtotoo, kinsa gisagop ingon nga mga anak sa Dios tungod sa bunyag nga ilang nadawat.
Ang pamilya sa Dios
In the biblical concept ang pamilya sa Dios, sumala sa atong giingon, mao ang Father, Son, and Holy Spirit, ang mga anghel, ang mga propeta, ug ang mga apostoles ilang mga ulipon, and the rest of us nahisama sa mga kahayupan sa uma, in fact, si Hesus nagtawag kanato ingon nga iyang mga karnero.
Sa unang kapitulo sa libro sa Genesis, ang tawo gibuhat to be in full fellowship with God, apan tungod sa pagsupil (disobedience) ni adan, ang tawo nahimulag sa sabakan sa iyang Dios, ug naputol ang hikot nga nagbugkos sa relasyon tali sa Dios ug sa tawo.
Ato lang ipa-klaro nga adunay kalainan tali kanato ug kang Hesukristo, tungod kay kita mga binuhat lamang sa Dios, samtang si Hesus mao ang Dios mismo, incarnate as a human being. Apan tungod sa iyang dili matukib nga kalooy ug gugma, Siya nahimong tawo sama nato aron luwason ang tawo gikan sa iyang mapait nga kahimtang tungod sa iyang pagka makasasala. Kini iyang gibuhat pinaagi sa pagtugyan sa iyang kaugalingon diha sa krus aron nga ang damage nga nabuhat sa atong mga katigulangan ma-repair.
Apan dili lang kay ang pagluwas ra ang iyang gibuhat, iya pa gyud nga gipahitaas ang tawo gikan sa iyang ubos nga kahimtang pinaagi sa pagsagop kaniya ingon nga mahimong iyang mga anak. Matud pa sa sulat ni San Pablo sa taga Efeso;
“Kamo karon dili na mga langyaw ug mga dumuloong, kondili mga katagi-lungsod sa mga balaan ug mga sakop sa panimalay sa Dios. Kamo mga tinukod ibabaw sa patukoranan nga mao ang mga apostoles ug mga profeta, nga niini si Jesu-Cristo mao ang ulohang bato sa pamag-ang.” (2:19).
By virtue usab sa atong bunyag, nahimo kitang mga anak sa Dios, ug isip mga anak, mga kapamilya Niya. Matud pa sa sulat ni San Pablo, “Ang panimalay sa Dios mao ang Simbahan sa buhi nga Dios, ang haligi ug ang sukaranan sa kamatuoran” (1 Tim. 3:15).
Pinaagi sa atong bunyag, nahimo tang sakop sa pamilya sa Dios. Labot pa, dili lamang kay nahimo tang mga anak sa Dios, kita usab gipadala sa kalibutan aron sa pagtibawas sa iyang bulohaton. Nahimo tang kahimanan aron kana nga bulohaton (ang iyang “business”) mapadayon ug trabaho.
Isip mga anak, sila makapanunod sa mga katigayonan sa pamilya, apan ang pinaka-importante nga sila adunay otoridad ug responsibilidad to conduct God’s business niining kalibutana, ug sama sa understanding sa panimalay diha sa Bibliya, ang mga sakop sa maong panimalay gihatagan ug kagahum sa pagdala, pag-participates, pagpa-dagan og pagpahigayon sa iyang “business”.
Pag-abot sa panahon, ang pangulo sa panimalay, mag-conduct ug performance review ug maghatag kanato ug awards basi sa gi-unsa nato pagdala ang “business of His Kingdom” (cf.Matthew 25:14-30).
Ang Pamilya sa Dios sa Balaang kasulatan
Ang creation narratives diha sa Genesis nagsulti sa usa ka kalibutan nga gibuhat sa Dios. Ang pagbuhat sa tawo usa sa iyang gikahimut-an ug nalipay siya. Pagkatapos sa iyang gibuhat adunay perfect shalom (kalinaw) tali sa Dios (Father, Son and Holy Spirit), sa tawo, ug sa mga kabuhatan. Apan ang tawo nagmasupilon, ug ang kalinaw o Shalom nawala ug anaa kini sa lawom nga pagka gusbat, mipuli ang kasamok. Ang tawo nahimulag sa sabakan sa Dios ug ngadto usab sa iyang isigka-ingon.
Nawala ang sa kaniadto nga panag-inigsoonay ug mipuli ang kasina, pagdumot, panag-away, igsoon batok igsoon (Cain and Abel story). Ilang nakaplagan ang ilang kaugalingon diha sa usa ka kinabuhi ug kamatayon nga nakigbisog aron mabuhi. Ang mga nahaunang kapitulo sa Genesis nag-hulagway sa usa ka katawhan diin ang gahum, ang pagpang-daogdaog, ang paghari ug ang pagmando maoy nagpasulabi.
Ang misyon o “business” sa Dios sa kalibutan mao ang pagre-unite sa katawhan ug sa tibuok kabuhatan ngadto kaniya. Ang iyang strategy is atonement, o panghimayad sa sala aron mapasig-uli ang tawo ngadto sa Dios, ug aron usab mahibalik ang nagusbat nga shalom (kalinaw).
Ang stratihiya nagsugod sa dihang ang Dios nagpili ug mga tawo, aron mahimong instrumento sa pagpasig-uli tali sa tawo ngadto sa iyang Dios, ug kini nga mga tawo mao ang mga kaliwatan ni Abraham, Isaac, ug Jacob nga ginganla’g Israel. Ang mga Israelites mao ang mga kaliwatan ni Abraham through the line of Isaac and Jacob. Ang Balaang Kasulatan nag-gamit sa pulong Israel nga ang buot ipasabot nasud ug yuta.
Ang Dios naghimo ug pakigsabot kang Abraham, diin nabantog kini sa ngalan, “The Abrahamic Covenant”. Kini mao ang covenant of faith diin ang Dios nagsaad kang Abraham ug sa iyang mga kaliwatan (ang Israelites), nga mahimong usa ka dako nga nasud, ug iyang panalanginan ang tibuok pamilya.
Ang Dios naghimo usab ug pakigsabot sa Israel pinaagi kang Moises didto sa bukid sa Sinai, 430 years pagkatapos sa Abrahamic Covenant. Nabantog kini sa ngalan nga Mosaic Covenant, diin usa kini ka conditional covenant nga nagsaad ug mga panalangin alang niadtong nagsunod sa balaod sa Dios, apan tunglo ug hukom usab alang niadtong mga masupilon ug dautan.
Kini nga mga kasabotan ma-o ang kina-uyokan sa tumong ug plano sa Dios sa paghukom ug pag reconcile sa tanang mga Israelites ug sa tanang nasud sa kalibutan. Ang paghimulag tungod sa sala ug ang pag-pasig-uli tungod sa libre nga gasa sa kamaayo sa Dios pinaagi diha kang Hesukristo nga nagpakatawo aron kita maluwas.
Ang kasaysayan sa Israel nagsugod sa dihang gitawag sa Dios ang usa ka tawo nga mao si Abraham, ug ang iyang pamilya gipanalanginan sa Dios. Kita gitawag sa Dios alang sa mao nga bulohaton.
Ang pari-anong pamilya:
Ang matag sakop sa pamilya adunay kinaiyanhong pagka pareho tali sa ilang mga ginikanan, sa laing pagka sulti, giliwat sa amahan o sa inahan. Ang mga anak usahay mo-awat sa linihokan either sa amahan o sa inahan. Usahay, gi-idolo sa mga anak ang ilang ginikanan, either ang papa or ang mama, mao na nga kon unsay trabaho sa amahan o inahan gusto pod sa anak nga maoy iyang trabaho.
They learn step by step ug kini nga pagkakat-on nagapadayon sa tanang panahon. Ang ilang pagka sila nagahulagway kon unsa ang ilang mga kaliwatan ug kini nagsugod diha sa panimalay. Sa ingon, ang kalidad niini nga kahibalo nahimong basihan sa pag discover sa mga bag-ong kalidad ug realities for living the world.
Kong balikon nato ang kasaysayan sa matag usa kanato, kita makasulti nga diha gayud sa pamilya nato matun-I ug masinati ang mga batakang kamatuoran sa kinabuhi (basics in life). Ang nagkalain-laing aspeto sa atong pamuyo: physical, intellectual, emotional, psychological, spiritual ug uban pa diha gayud maumol sa pamilya.
Isip mga anak o kaliwat ug parianong banay, maka-ingon ang uban nga unique ta sa ubang pamilya kon katarong ug kaligdong ang hisgutan. Matud pa sa uban hitso ta kay sa ubang pamilya, kini tungod kay kita nasangkap man ug nabata pinaagi sa mga pagtulon-an sa Balaang kasulatan ug sa mga panudlo sa simbahan.
Ang mga anak gidahum usab ingon nga usa ka modelong mga anak, ug adunay dako nga kahibalo mahitungod sa Bibliya ug sa mga bulohaton sa ministriya (ug dili kay ang iyang nahibaloan ang pag-sacristan ra samtang ang asawa kantora).
Kita nasayud nga ang atong mga amahan (o inahan?) adunay dako ug halapad nga bulohaton diha sa pagpangalagad tungod ug alang sa misyon sa Diyos ug sa iyang simbahan. Kita nasayod nga sila gitawag alang sa usa ka special nga buluohaton ug kini nga bulohaton mao ang pag-gambalay sa Lawas ni Kristo, ang pagpasig-uli sa tawo sa iyang Dios, ug ang paghatag ug intigridad sa kabuhatan nga nagusbat na.
Gawas usab niini, mao ang pagpanudlo pinaagi sa Balaang kasulatan, sa pagsa-ulog sa mga sakramento, sa pag motivate ug sa pag-inspire sa mga sakop diha sa bulohaton sa pagpangalagad. Usa usab sa iyang mga bulohaton mao ang paggiya sa mga sakop diha sa dalan sa katarong isip mga anak sa Dios.
Sa sulat ni Apostol Pablo kang Tito pinaagi sa pagpili kon kinsa ang angay sa katungdanan sa pagka pangulo sa simbahan, siya nag-ingon, “Ang maong tawo kinahanglan dili masaway, bana sa usa lamang ka asawa, kinsang mga anak mga magtotoo ug dili arang kabutangan ug sumbong sa pagkamapatuyangon o pagkamasupilon” (1:6).
In my experienced being a priest, and a father of two children. Naka-ingon ko’g abi nakog sayon ang kinabuhi sa usa ka pari. Gawas nga usa ka pari, padri de pamilya pod. Na-realized ko karon sa akong mga involvement nga lisod diay, pero bisan pa niini nindot man diay ang mag-alagad sa Diyos, ug dili kini maibaylo sa bisan unsang mga butang.
Nindot kaayong pamation alang sa pamilya sa pari nga ang ilang amahan successful diha sa pagdumala sa usa ka parokya. Kon adunay mangutana nako unsa ang pinakamalisud nga trabaho sa walay duha-duha, moingon ko ang pagka-pari. Kini nga legacy masunod ug Makita pod unta diha sa mga anak ug mga apo. Bisan ug wala na sila apan nagbilin sila ug buhing legacy nga kanunay madumdoman sa mga anak, ug ngadto sa mga apo.
Ang pamilya sa pari kabahin diha sa mga bulohaton sa misyon, sa biblical household nga concept,”business” sa simbahan (not literally negosyo o patigayon). Aron matuman ug mapadayon ang misyon o “business” ni Kristo, ang simbahan nagkinahanglan ug dugang pang mga tawo kinsa responsabling magapadayon sa gisugdan nang bulohaton ni Kristo.
Ug isip pamilya sa pari, kita kabahin sa pagpa-ambit niana nga tahas. Whatever be our situation and status in life, whether kita ginikanan, maestro, empleyado, estudyante, abugado, salesman, receptionist, accountant, mediamen, etc., kita mga anak sa Dios ug gipadala kita ni Kristo aron atong ipadayon ang iyang mga bulohaton, ang iyang misyon, ang iyang “business”.
Unsa ang atong “business”:
Nahibalo kita nga daghang mga anak sa Dios napakyas pa gihapon sa pagpuyo sa usa ka kinabuhi nga subay sa pagtulon-an ni Kristo. Ang ilang self-identification diha sa kristohanong pagtoo way pulos tungod kay daotan gihapon ang ilang kinabuhi. Kini tungod kay ang ilang kinabuhi na-impluwensya dili kang Hesukristo, apan sa social, economic, political systems, loyalties nga walay kapuslanan diha sa pagtulon-an sa ebanghelyo. Kita gitawag sa Dios ug gipadala sa iyang kaumahan aron atong imantala ang makaluwasnong buhat sa Dios diha sa kasaysayan.
Ang IFI adunay misyon ug kini mao ang pagpahibalo, ang pagbutyag sa usa ka Dios diha sa mga kasingkasing, mga huna-huna, kultura ug mga kinabuhi sa katawhang Pilipino. Pinaagi niini, ang mga Pilipino masayud nga Siya mao ang Diyos sa kasaysayan kinsa nagbuhat ug naglukat sa katawhan ug nagpanalangin pinaagi sa paghatag sa usa ka nasud nga iya sa mga Pilipino.
Sa Diocese sa MOBUCA aduna siyay comprehensive program nga ginganlag MOBUCA 2012, Kini aron mahatagan ug giya ang mga sakop sa angay nga buhaton ug mapasayon ang pagbuhat sa misyon “business” sa Dios (lakbitan kadiyot ang MOBUCA 2012).
Panapos
Isip pamilya ug pari, committed unta kita sa kabubot-on ug mga pamaagi ni Hesukristo, kansang kinabuhi ug kusog gihalad aron mahimong kasangkapan sa pag-pasig-uli, pagsinabtanay, paglaum, gugma ug kalooy. Kagustohan sa Dios nga mahisama kita kang Kristo. Kini ang mensahi sa atong text "When he is revealed, we will be like him, for we will see him as he is."
Ang kasigurohan nga kita gimahal sa Dios, naghatag ug kagahum aron kita mo uban kang Hesus diha sa iyang kalooy sa nagusbat nga kinaiyahan, his passion for peace, his hunger and thirst for justice.
Sunday Reflection, May 17, 2009, Fr. Vic E. Arellano
Self-sacrificing love as the unique focus and life force of every Christian
(John 15:9-17)
Background of the Text:
Ang kahimtang sa katilingban sa pagsulat niini nga Ebanghelyo was influenced by a set of religious beliefs nga gitawag ug Gnosticism, (the doctrine of salvation by knowledge. Kini nga definition nagabasi sa pulong nga gnosis "knowledge", gnostikos, "good at knowing". Gnostics were "people who knew ", and their knowledge at once constituted them a superior class of beings, whose present and future status was essentially different from that of those who did not know) Reference: Catholic encyclopedia). Usa sa mga intentions ni Juan sa pagsulat niini mao ang pag-distinguish sa Christian belief gikan sa beliefs nga gihuptan ug gitoohan sa mga Gnostics, ug ang evidence niini atong makaplagan diha sa atong text.
Ang tinoohan sa Gnostic nga pagtulon-an mao ang ka-importansya sa kahibalo (knowledge), or gnosis, ingon nga mao ang determining aspect of faith. Ang pagtulon-an diha sa Ebanghelyo (text) usa sa mga tubag niiini nga teaching (Gnosticism).
Sa ebanghelyo, si Hesus nagpanghimatuod nga siya nailhan sa Amahan ug nga ang iyang mga disipulos nakaila ug nakahibalo sa Amahan pinaagi sa pagkahibalo ug pagka-ila kaniya (cf. Juan 14: 7, 9-10). Niini nga passage, gipahinumdoman ni Hesus ang iyang mga disipulos nga kini nga pagkahibalo sa Dios is to be expressed in love. Kinsa kadtong nakaila ug nakahibalo kang Hesus, kinahanglan nga maghigugma-ay matag usa.
Gipahinumduman usab sa tagsulat ang iyang audience nga si Hesus nagtudlo nga ang gugma sa matag usa, timailhan sa tinuod nga pagka-disipulo ug tinuod nga kristyanos. Ug labaw sa tanan, ang usa ka tinuod nga disipulo nagpakita niining particular nga matang sa gugma (sacrificial love).
Sa Greek, adunay duha ka pulong nga gigamit niini nga passage, ang una gitawag nga agape, ang ikaduha gitawag nga philia. Ang una kasagaran gigamit to describe love alang sa ubang tawo ug alang sa Dios. Kini nasabtan ingon nga mao ang pinaka-highest ug pinaka-perfect nga matang sa gugma. Ang ikaduha gigamit to describe sa kasu-od sa panagsandurotay ug panaghigalaay matag usa.
Niini nga context, gitin-aw sa tagsulat nga kining duha (agape ug philia) nahiusa diha sa iyang mga sinulat nga naghisgot mahitungod sa gugma. Ang ugat sa Greek word alang sa ‘higala’ nagagikan niining ikaduhang matang sa gugma (philia). Sa pag-gamit niini, gibag-o ni Hesus ang mga katungdanan sa panaglambigit niya tali sa iyang mga disipulos (dili na sulogoon kondili mga higala na) ug iyang gi-redefine alang kanila ang ilang panaglambigit tali ngadto sa Dios. Sa Hebrew Scriptures, ang pagtoo sa Dios naghimo kanilang sulogoon sa Dios. Dinhi sa text, si Hesus nagtudlo nga ang relasyon niya tali ngadto sa iyang mga disipulos nagabasi na sa managhigalaay ug dili na sa pagka-sulogoon.
Ang lain nga aspeto sa Gnostic nga tinoohan mao ang pagtulon-an nga ang usa ka magtotoo usa na ka elect person, chosen and set apart from the world. Gipahinumdoman sa tagsulat ang iyang mga audience nga si Hesus nagtudlo nga ang usa ka disipulo is one who had been chosen. Ingon nga siya gipili, dili siya himulag sa kalibutan ug sa iyang isigka-tawo. Hinoon, siya gipadala aron mo-alagad sa uban ug sa kalibutan, sama sa gibuhat ni Hesus. Ang mga disipulos gipili ug gipadala sa kalibutan aron mamungag daghan, ug kini pinaagi sa pag-alagad sa uban ug sa pagsakripisyo tungod sa maong gugma.
Kini nga teksto, kabahin sa Last Supper discourse. Sa konteksto sa ebanghelyo, kini nga mga pulong gilitok ni Hesus sa wala pa siya ilansang sa krus. Sa wala pa siya itugyan ngadto sa kamatayon nagbilin siya ug usa ka sugo sa paghigugma. Tungod sa maong gugma, iyang giula ang iyang kinabuhi tungod ug alang sa iyang mga higala. Pinaagi sa iyang kamatayon ug pagkabanhaw, ang mga tinun-an nakadawat sa grasya sa paghigugma sa iyang isigka-tawo ingon nga kini gisugo ug gimando ni Hesus. (Source: Loyola Press)
Reflection
Matud pa ni Si Hesus, “Naghatag ako kaninyo niiining mga sugo nga kinahanglan maghigugmaay kamo”. Kada misa kanunay natong litokon ang pinakadako nga sugo, ug ang unang bahin mao ang “Ang paghigugma sa Dios sa tibuok natong kasingkasing, sa tibuok natong huna-huna, sa tibuok natong kusog ug kalag,” ang ikaduhang bahin mao ang “Ang paghigugma sa atong isigkaingon sama sa atong kaugalingon.” Niini nga ebanghelyo gi-emphasizes ni Hesus how our love for one another is how we show our love for God. Ang ebedensya nga kita misunod kang Kristo dili ang atong theology, o ang pag-celebrate sa misa, o ang pagsimba. Ang ebendensya nga kita mingsunod kang Kristo makita og mapadayag kon gi-unsa nato pag tratar ang atong isigkatawo.
Daghang mga butang ang gitudlo ni Hesus, apan ang pagtulon-an sa paghiguma (sacrificial love ug dili romantic love) mao ang focus and life force sa matag magtotoo. Usa ka gugma nga naghikot matag-usa in a very relational and spiritual way. Usa ka gugma nga naghuna-huna sa uban kay sa iya ra mismong kaugalingon. Usa ka gugma nga andam itahan ang iyang kaugalingon tungod ug alang sa iyang mga higala. Ingon niini nga matang sa gugma ang buot ipabuhat ni Hesus, ug dili tong klasi sa gugma nga atong nadungog diha sa usa ka kanta nga nagkanayon, “The greatest love of all is to love yourself”, (remember that song?).
Jesus was describing a radical relationship, ug dili usa ka social acquaintances. Naghisgot kini mahitungod sa usa ka lifestyle of love matag-usa, tungod kay ang matag-usa nagkinahanglan man sa panabang sa iyang isigka-ingon. Si Hesus naghimo ug ehemplo ug matud pa niya, “Ang labing dakong gugma nga ikahatag sa usa ka tawo ngadto sa iyang mga higala mao ang pagpakamatay alang kanila”, (v. 13). Ang iyang mga disipulos wala mahibalo niini nga matang sa gugma, ug tungod niini gipakita ni Hesus ang usa ka buhat pinaagi sa pagtugyan niya sa iyang kaugalingon tungod ug alang nianang gugmaha aron ila kining sundon ug buhaton. Gugma ug buhat are interconnected, bound up together tungod kay patay ang pulong kon way buhat.
Ang paghigugma sa Dios masayon tungod kay ang Dios mismo mao man ang unang nahigugma kanato. Apan ang paghigugma sa uban lisod. Lisod ang paghigugma sa usa ka tawo nga wala mahigugma nimo. Lisod ang pagpakigsuod sa usa ka tawo kon siya dili gusto nimo. Malisod ang pag-amigo sa usa ka tawo kon siya mismo dili makig-amigo nimo. Siguro, best friend ta karon, apan ugma dili na. Sa hanay sa mga kaparian, mangutana kita, kinsa bay akong suod nga pari? Kinsa bay akong suod nga Obispo? Sa kadugayon diha sa ministry nasayod ta kinsa ang atong pinaka-close. Ang pangutana, best friend ba tungod kay iya kong gitabangan? Best friend ba tungod kay maayo siya motagad nako? Best friend ba tungod kay iya kong gipahulam? Best friend ba tungod kay pareha mi ug advocacy? Ang uban diay? Or bisan sa atong mga parishioners, suod nga sakop tungod kay maayo mohatag sa simbahan. Apan kon moabot ang kasuko, ang pagmahay, ang wala na pag-angay, ang dyutay’ng mistake, dili na best friend, best enemy na. Usa ka conditional love, higumaon taka kon… higala ta kon… ako maayo nimo kon maayo ka nako.
Ang tinuod nga gugma dili usa ka conditional love, apan usa ka gugma nga nagapadayon sa walay pagpili bisan pa sa iyang pagka-siya. Ang tinuod nga gugma, usa ka gugma nga nagapadayon tungod sa kamatuoran ug hustisya bisan pag nag-ungaw ang iyang kinabuhi tungod ug alang sa uban. Ang tinuod nga gugma mangita ug dalan to move on bisan pa sa pagka-dismaya nga iyang nasinati. Labaw sa tanan, ang tinuod nga gugma, dili buta. Kon ang matag usa anaa ni nga hiyas sa gugma, pagka-anindot puy-an sa kalibutan.
Ang paghigugma sa uban usa ka long-term commitment. Kini nag-require kanato to take one step at a time. It takes the reality nga si Hesus namatay sa krus tungod sa atong pagka-makasasala. Sa kinabuhi sa mga magtotoo mao kana ang pinaka dako nga adlaw sa ilang kinabuhi. Kana ang panahon sa dihang ang unconditional ug sacrificial nga gugma sa Dios ming-reach out ug mingtandog sa matag-usa.
Si San Juan nagdala kanato to the heart of the Christian discipleship: Ang paghigugma sa uban ingon nga ang Dios nahigugma nato. Iyang gi-interpret ang kahulogan sa kamatayon ni Hesus diha sa krus ingon nga usa ka loving sacrifice of himself alang kanato agi’g pagsugot sa mahigugma-ong kabubot-on sa Dios, dili lamang sa iyang kaugalingon apan alang sa uban ug sa tibuok kalibutan.
1. Kini nga matang sa gugma (sacrificial love) nga gi-ingon ni Hesus ato bang mabuhat ug ma-ihatag ngadto sa atong isigkaingon? Unsa may mga kalisod niini?
2. Ang Gospel lesson nagpahinumdom kanato sa sugo sa Dios, “to love one another as I have loved you”. Most of us have a basic understanding of this simple message. How we are able follow this commandment of God?
3. What does it really mean to love my brother or sister? Who is my brother or sister?
(Gi-andam ni Fr. Vic Arellano alang sa series of Bible study sa clergy meeting on May 11-12, 2009, Bayabas Mission, Bayabas, Cagayan de Oro City)
(John 15:9-17)
Background of the Text:
Ang kahimtang sa katilingban sa pagsulat niini nga Ebanghelyo was influenced by a set of religious beliefs nga gitawag ug Gnosticism, (the doctrine of salvation by knowledge. Kini nga definition nagabasi sa pulong nga gnosis "knowledge", gnostikos, "good at knowing". Gnostics were "people who knew ", and their knowledge at once constituted them a superior class of beings, whose present and future status was essentially different from that of those who did not know) Reference: Catholic encyclopedia). Usa sa mga intentions ni Juan sa pagsulat niini mao ang pag-distinguish sa Christian belief gikan sa beliefs nga gihuptan ug gitoohan sa mga Gnostics, ug ang evidence niini atong makaplagan diha sa atong text.
Ang tinoohan sa Gnostic nga pagtulon-an mao ang ka-importansya sa kahibalo (knowledge), or gnosis, ingon nga mao ang determining aspect of faith. Ang pagtulon-an diha sa Ebanghelyo (text) usa sa mga tubag niiini nga teaching (Gnosticism).
Sa ebanghelyo, si Hesus nagpanghimatuod nga siya nailhan sa Amahan ug nga ang iyang mga disipulos nakaila ug nakahibalo sa Amahan pinaagi sa pagkahibalo ug pagka-ila kaniya (cf. Juan 14: 7, 9-10). Niini nga passage, gipahinumdoman ni Hesus ang iyang mga disipulos nga kini nga pagkahibalo sa Dios is to be expressed in love. Kinsa kadtong nakaila ug nakahibalo kang Hesus, kinahanglan nga maghigugma-ay matag usa.
Gipahinumduman usab sa tagsulat ang iyang audience nga si Hesus nagtudlo nga ang gugma sa matag usa, timailhan sa tinuod nga pagka-disipulo ug tinuod nga kristyanos. Ug labaw sa tanan, ang usa ka tinuod nga disipulo nagpakita niining particular nga matang sa gugma (sacrificial love).
Sa Greek, adunay duha ka pulong nga gigamit niini nga passage, ang una gitawag nga agape, ang ikaduha gitawag nga philia. Ang una kasagaran gigamit to describe love alang sa ubang tawo ug alang sa Dios. Kini nasabtan ingon nga mao ang pinaka-highest ug pinaka-perfect nga matang sa gugma. Ang ikaduha gigamit to describe sa kasu-od sa panagsandurotay ug panaghigalaay matag usa.
Niini nga context, gitin-aw sa tagsulat nga kining duha (agape ug philia) nahiusa diha sa iyang mga sinulat nga naghisgot mahitungod sa gugma. Ang ugat sa Greek word alang sa ‘higala’ nagagikan niining ikaduhang matang sa gugma (philia). Sa pag-gamit niini, gibag-o ni Hesus ang mga katungdanan sa panaglambigit niya tali sa iyang mga disipulos (dili na sulogoon kondili mga higala na) ug iyang gi-redefine alang kanila ang ilang panaglambigit tali ngadto sa Dios. Sa Hebrew Scriptures, ang pagtoo sa Dios naghimo kanilang sulogoon sa Dios. Dinhi sa text, si Hesus nagtudlo nga ang relasyon niya tali ngadto sa iyang mga disipulos nagabasi na sa managhigalaay ug dili na sa pagka-sulogoon.
Ang lain nga aspeto sa Gnostic nga tinoohan mao ang pagtulon-an nga ang usa ka magtotoo usa na ka elect person, chosen and set apart from the world. Gipahinumdoman sa tagsulat ang iyang mga audience nga si Hesus nagtudlo nga ang usa ka disipulo is one who had been chosen. Ingon nga siya gipili, dili siya himulag sa kalibutan ug sa iyang isigka-tawo. Hinoon, siya gipadala aron mo-alagad sa uban ug sa kalibutan, sama sa gibuhat ni Hesus. Ang mga disipulos gipili ug gipadala sa kalibutan aron mamungag daghan, ug kini pinaagi sa pag-alagad sa uban ug sa pagsakripisyo tungod sa maong gugma.
Kini nga teksto, kabahin sa Last Supper discourse. Sa konteksto sa ebanghelyo, kini nga mga pulong gilitok ni Hesus sa wala pa siya ilansang sa krus. Sa wala pa siya itugyan ngadto sa kamatayon nagbilin siya ug usa ka sugo sa paghigugma. Tungod sa maong gugma, iyang giula ang iyang kinabuhi tungod ug alang sa iyang mga higala. Pinaagi sa iyang kamatayon ug pagkabanhaw, ang mga tinun-an nakadawat sa grasya sa paghigugma sa iyang isigka-tawo ingon nga kini gisugo ug gimando ni Hesus. (Source: Loyola Press)
Reflection
Matud pa ni Si Hesus, “Naghatag ako kaninyo niiining mga sugo nga kinahanglan maghigugmaay kamo”. Kada misa kanunay natong litokon ang pinakadako nga sugo, ug ang unang bahin mao ang “Ang paghigugma sa Dios sa tibuok natong kasingkasing, sa tibuok natong huna-huna, sa tibuok natong kusog ug kalag,” ang ikaduhang bahin mao ang “Ang paghigugma sa atong isigkaingon sama sa atong kaugalingon.” Niini nga ebanghelyo gi-emphasizes ni Hesus how our love for one another is how we show our love for God. Ang ebedensya nga kita misunod kang Kristo dili ang atong theology, o ang pag-celebrate sa misa, o ang pagsimba. Ang ebendensya nga kita mingsunod kang Kristo makita og mapadayag kon gi-unsa nato pag tratar ang atong isigkatawo.
Daghang mga butang ang gitudlo ni Hesus, apan ang pagtulon-an sa paghiguma (sacrificial love ug dili romantic love) mao ang focus and life force sa matag magtotoo. Usa ka gugma nga naghikot matag-usa in a very relational and spiritual way. Usa ka gugma nga naghuna-huna sa uban kay sa iya ra mismong kaugalingon. Usa ka gugma nga andam itahan ang iyang kaugalingon tungod ug alang sa iyang mga higala. Ingon niini nga matang sa gugma ang buot ipabuhat ni Hesus, ug dili tong klasi sa gugma nga atong nadungog diha sa usa ka kanta nga nagkanayon, “The greatest love of all is to love yourself”, (remember that song?).
Jesus was describing a radical relationship, ug dili usa ka social acquaintances. Naghisgot kini mahitungod sa usa ka lifestyle of love matag-usa, tungod kay ang matag-usa nagkinahanglan man sa panabang sa iyang isigka-ingon. Si Hesus naghimo ug ehemplo ug matud pa niya, “Ang labing dakong gugma nga ikahatag sa usa ka tawo ngadto sa iyang mga higala mao ang pagpakamatay alang kanila”, (v. 13). Ang iyang mga disipulos wala mahibalo niini nga matang sa gugma, ug tungod niini gipakita ni Hesus ang usa ka buhat pinaagi sa pagtugyan niya sa iyang kaugalingon tungod ug alang nianang gugmaha aron ila kining sundon ug buhaton. Gugma ug buhat are interconnected, bound up together tungod kay patay ang pulong kon way buhat.
Ang paghigugma sa Dios masayon tungod kay ang Dios mismo mao man ang unang nahigugma kanato. Apan ang paghigugma sa uban lisod. Lisod ang paghigugma sa usa ka tawo nga wala mahigugma nimo. Lisod ang pagpakigsuod sa usa ka tawo kon siya dili gusto nimo. Malisod ang pag-amigo sa usa ka tawo kon siya mismo dili makig-amigo nimo. Siguro, best friend ta karon, apan ugma dili na. Sa hanay sa mga kaparian, mangutana kita, kinsa bay akong suod nga pari? Kinsa bay akong suod nga Obispo? Sa kadugayon diha sa ministry nasayod ta kinsa ang atong pinaka-close. Ang pangutana, best friend ba tungod kay iya kong gitabangan? Best friend ba tungod kay maayo siya motagad nako? Best friend ba tungod kay iya kong gipahulam? Best friend ba tungod kay pareha mi ug advocacy? Ang uban diay? Or bisan sa atong mga parishioners, suod nga sakop tungod kay maayo mohatag sa simbahan. Apan kon moabot ang kasuko, ang pagmahay, ang wala na pag-angay, ang dyutay’ng mistake, dili na best friend, best enemy na. Usa ka conditional love, higumaon taka kon… higala ta kon… ako maayo nimo kon maayo ka nako.
Ang tinuod nga gugma dili usa ka conditional love, apan usa ka gugma nga nagapadayon sa walay pagpili bisan pa sa iyang pagka-siya. Ang tinuod nga gugma, usa ka gugma nga nagapadayon tungod sa kamatuoran ug hustisya bisan pag nag-ungaw ang iyang kinabuhi tungod ug alang sa uban. Ang tinuod nga gugma mangita ug dalan to move on bisan pa sa pagka-dismaya nga iyang nasinati. Labaw sa tanan, ang tinuod nga gugma, dili buta. Kon ang matag usa anaa ni nga hiyas sa gugma, pagka-anindot puy-an sa kalibutan.
Ang paghigugma sa uban usa ka long-term commitment. Kini nag-require kanato to take one step at a time. It takes the reality nga si Hesus namatay sa krus tungod sa atong pagka-makasasala. Sa kinabuhi sa mga magtotoo mao kana ang pinaka dako nga adlaw sa ilang kinabuhi. Kana ang panahon sa dihang ang unconditional ug sacrificial nga gugma sa Dios ming-reach out ug mingtandog sa matag-usa.
Si San Juan nagdala kanato to the heart of the Christian discipleship: Ang paghigugma sa uban ingon nga ang Dios nahigugma nato. Iyang gi-interpret ang kahulogan sa kamatayon ni Hesus diha sa krus ingon nga usa ka loving sacrifice of himself alang kanato agi’g pagsugot sa mahigugma-ong kabubot-on sa Dios, dili lamang sa iyang kaugalingon apan alang sa uban ug sa tibuok kalibutan.
1. Kini nga matang sa gugma (sacrificial love) nga gi-ingon ni Hesus ato bang mabuhat ug ma-ihatag ngadto sa atong isigkaingon? Unsa may mga kalisod niini?
2. Ang Gospel lesson nagpahinumdom kanato sa sugo sa Dios, “to love one another as I have loved you”. Most of us have a basic understanding of this simple message. How we are able follow this commandment of God?
3. What does it really mean to love my brother or sister? Who is my brother or sister?
(Gi-andam ni Fr. Vic Arellano alang sa series of Bible study sa clergy meeting on May 11-12, 2009, Bayabas Mission, Bayabas, Cagayan de Oro City)
Monday, May 11, 2009
A Communique from the Public Forum on the Peace Constitution
A Communique from the Public Forum on the Peace Constitution
Bishop La Verne D. Mercado Ecumenical Center
National Council of Church in the Philippines
879 EDSA, Quezon City, Philippines
May 5, 2009
From bows to plowshares, from spears to pruning hooks
War is not the way to peace. Demilitarization is the origin of peace and security. Peace and security cannot be seen within the context of economics alone but in the relations of peoples and establishment of communities of peace and justice everywhere. These, among others were the common hopes that drew us to this forum, organized by the Ecumenical Bishops Forum, the National Council of Churches in the Philippines in partnership with the Catholic Bishops Conference of Japan.
Article 9 of the Japanese constitution provides that in “aspiring sincerely to an international peace based on justice and order, the Japanese people forever renounce war as a sovereign right of the nation and the threat or use of force as means of settling international disputes. In order to accomplish (this) aim. . . land, sea and air forces, as well as other war potential, will never be maintained.” Since 2006, there have been vigorous efforts by the Japanese government to amend this provision, thereby pave the way for the creation of a Japanese army. This has been met by an equally vigorous campaign by the faith communities in Japan to oppose any alteration of this provision. The call of Japan Bishop Matsuura Goro to make Article 9 of the Japanese constitution “a world treasure” is a call for an end to the culture of war. Thus it rightfully merits the approval and support of peace-loving people in the world. Article 9 is a model for a peaceful and just world which many countries like the Philippines should emulate. It is a constitutional provision that all Japanese should be proud of, a worthy gift of the Japanese people to world peace and a concrete response against the imperialist designs of the United States.
The war against terrorism was the pretext of the United States, through its foreign policy, to impose its will upon nations through outright aggressive invasion of others and insidious intervention in the affairs of government of others. In its desperate bid to remain as the dominant world power, the US has not hidden its agenda. Attempts by the governments in Japan and the Philippines to amend their respective constitutions are very much part of this US imperialist agenda. The presence of US military bases in Okinawa and elsewhere in Japan and the Visiting Forces Agreement (e.g Balikatan Exercises) in the Philippines are meant to carry out that agenda. Vigilance is a call we make at this time, lest the current economic crisis shall likewise be taken as an additional pretext for further imperialistic aggression and intervention.
We rejoice that people in both countries are becoming more discerning and consequently more active in resisting covert designs to amend pro-peace and pro-people provisions of the constitutions of our countries. We also rejoice that the face of Christ is seen in the face of Asia as shown in the peoples’ movement as the primary agents for genuine change and the church being a part of that movement. We give thanks that the Holy Spirit continues to blow upon us the spirit of wisdom, openness and the will to be free, thereby leading us to the road to peace and justice.
Our Calls
As bishops and people called to larger responsibility in our churches, we will endeavor to undertake the following:
1. Strengthen RP-Japan solidarity for peace and security
We will promote activities that will propagate the issues of peace and security in our churches and exchange of stories and experiences among our people. We will adopt common action to promote the culture of peace and security in Asia. We shall speak out against militarist solutions to principled dissent and oppose militaristic mindsets in government such as the practice of appointing retired military generals in key civilian positions in the Philippines.
2. Lobbying
We will engage and support parliamentarians and political parties espousing peace and justice and ecological issues. We will promote and encourage inter-parliamentary cooperation between our two countries on these issues.
Concluding Statement
The future of the world cannot be left in the hands of politicians and business alone, much less in the hands of any single country. It also rests on communities of peoples coming together in mutual respect, interdependence and co-existence. The church as a faith community incarnates this vision. Archbishop Orlando Quevedo of the Philippines has suggested a process whereby church people can begin to live out this hope for a better world: (we) “ have to be at the heart of the struggle of the little people, as Jesus was. I (we) have to be at their side to proclaim a prophetic word, disturbing the mighty, strengthening the little ones, to help build with them a new form of global communion that begins in the heart of the poor and, in pain but with unshakable trust in the power and wisdom of God, reaches out to other peoples everywhere.”
(Sgd.) (Sgd.)
Most Rev. Deogracias S. Iñiguez, Jr., D.D. Most Rev. Broderick S. Pabillo, D.D.
Co-chairperson, Ecumenical Bishops Forum Auxiliary Bishop of Manila
(Sgd.) (Sgd.)
Most Rev. Michael Goro Matsuura, D.D. Rev. Fr. Rex B. Reyes, Jr.
Auxiliary Bishop General Secretary
Catholic Bishops Conference of Japan National Council of Churches in the Phils.
Osaka, Japan
(Sgd.) (Sgd.)
Most Rev. Lucilo Quiambao, D.D. Most Rev. Eliezer M. Pascua
Diocese of Legaspi City, Albay General Secretary, United Church of Christ
in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
The Rt. Revd. Dixie C. Taclobao Fr. Francis Fukamizu
Bishop Catholic Council for Justice and Peace
The Episcopal Diocese of Central Philippines Japan
(Sgd.) (Sgd.)
The Rt. Revd. Warlito Baldomero The Rt. Revd. Ronel Fabriquer
Iglesia Filipina Independiente Diocese of Romblon, IFI
(Sgd.) (Sgd.)
The Rt. Revd. Ephraim S. Fajutagana Most Rev. Julio X. Labayen, D.D.
Iglesia Filipina Independiente Prelature of Infanta
(Sgd.) (Sgd.)
His Eminence Godofredo J. David Bishop Elmer M. Bolocon
Supreme Bishop, Iglesia Filipina Independiente Head, EBF Secretariat
(Sgd.) (Sgd.)
Bishop Jesse S. Suarez Very Rev. Fr. Jesus Malit, SSS
Bishop, South Luzon Jurisdiction Co-chairperson
United Church of Christ in the Philippines Association of Religious Superiors
in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Sr. Angelita Navarro, ICM Sr. Elenita Belardo, RGS
Demeester Residence, D. Tuazon,Q. City Aurora, Cubao, Quezon City
(Sgd.) (Sgd.)
Msgr. Bienvenido B. Balibalita Fr. Emilio Abcostilas, OMHS
Apostolic Catholic Church Apostolic Catholic Church
(Sgd.) (Sgd.)
Fr. Jonash Joyohoy Rev. Corazon Abugan
Iglesia Filipina Independiente United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Rev. Erah Maga-Cabillas Pastor Juliet Solis-Aguilar
Iglesia Filipina Independiente United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Mr. Renato Reyes Ms. Irish Agustin-Capus
Bagong Alyansang Makabayan Peace for Life International
(Sgd.) (Sgd.)
Mr. Ramon Ramirez Ms. Maira V. Oberez
Arkibongbayan United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Captain David Casimero Ms. Emelita G. Bolocon
The Salvation Army United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Ms Vivian De Lima Ms. Biyaya Quizon
Peace for Life International Student Christian Movement
(Sgd.) (Sgd.)
Sr. Rosario B. Battung, RGS Ms. Katrina de la Cruz
Mary Ridge, Tagaytay City National Council of Churches in the Phils.
(Sgd.) (Sgd.)
Miss Carmi E. Espineda Ms. Sil Ramos
Center for Women’s Resources Peace for Life International
(Sgd.) (Sgd.)
Miss Johanna May de la Cruz Miss Ofelia A. Cantor
3KP - Youth Desk – NCCP Secretariat, EBF
Bishop La Verne D. Mercado Ecumenical Center
National Council of Church in the Philippines
879 EDSA, Quezon City, Philippines
May 5, 2009
From bows to plowshares, from spears to pruning hooks
War is not the way to peace. Demilitarization is the origin of peace and security. Peace and security cannot be seen within the context of economics alone but in the relations of peoples and establishment of communities of peace and justice everywhere. These, among others were the common hopes that drew us to this forum, organized by the Ecumenical Bishops Forum, the National Council of Churches in the Philippines in partnership with the Catholic Bishops Conference of Japan.
Article 9 of the Japanese constitution provides that in “aspiring sincerely to an international peace based on justice and order, the Japanese people forever renounce war as a sovereign right of the nation and the threat or use of force as means of settling international disputes. In order to accomplish (this) aim. . . land, sea and air forces, as well as other war potential, will never be maintained.” Since 2006, there have been vigorous efforts by the Japanese government to amend this provision, thereby pave the way for the creation of a Japanese army. This has been met by an equally vigorous campaign by the faith communities in Japan to oppose any alteration of this provision. The call of Japan Bishop Matsuura Goro to make Article 9 of the Japanese constitution “a world treasure” is a call for an end to the culture of war. Thus it rightfully merits the approval and support of peace-loving people in the world. Article 9 is a model for a peaceful and just world which many countries like the Philippines should emulate. It is a constitutional provision that all Japanese should be proud of, a worthy gift of the Japanese people to world peace and a concrete response against the imperialist designs of the United States.
The war against terrorism was the pretext of the United States, through its foreign policy, to impose its will upon nations through outright aggressive invasion of others and insidious intervention in the affairs of government of others. In its desperate bid to remain as the dominant world power, the US has not hidden its agenda. Attempts by the governments in Japan and the Philippines to amend their respective constitutions are very much part of this US imperialist agenda. The presence of US military bases in Okinawa and elsewhere in Japan and the Visiting Forces Agreement (e.g Balikatan Exercises) in the Philippines are meant to carry out that agenda. Vigilance is a call we make at this time, lest the current economic crisis shall likewise be taken as an additional pretext for further imperialistic aggression and intervention.
We rejoice that people in both countries are becoming more discerning and consequently more active in resisting covert designs to amend pro-peace and pro-people provisions of the constitutions of our countries. We also rejoice that the face of Christ is seen in the face of Asia as shown in the peoples’ movement as the primary agents for genuine change and the church being a part of that movement. We give thanks that the Holy Spirit continues to blow upon us the spirit of wisdom, openness and the will to be free, thereby leading us to the road to peace and justice.
Our Calls
As bishops and people called to larger responsibility in our churches, we will endeavor to undertake the following:
1. Strengthen RP-Japan solidarity for peace and security
We will promote activities that will propagate the issues of peace and security in our churches and exchange of stories and experiences among our people. We will adopt common action to promote the culture of peace and security in Asia. We shall speak out against militarist solutions to principled dissent and oppose militaristic mindsets in government such as the practice of appointing retired military generals in key civilian positions in the Philippines.
2. Lobbying
We will engage and support parliamentarians and political parties espousing peace and justice and ecological issues. We will promote and encourage inter-parliamentary cooperation between our two countries on these issues.
Concluding Statement
The future of the world cannot be left in the hands of politicians and business alone, much less in the hands of any single country. It also rests on communities of peoples coming together in mutual respect, interdependence and co-existence. The church as a faith community incarnates this vision. Archbishop Orlando Quevedo of the Philippines has suggested a process whereby church people can begin to live out this hope for a better world: (we) “ have to be at the heart of the struggle of the little people, as Jesus was. I (we) have to be at their side to proclaim a prophetic word, disturbing the mighty, strengthening the little ones, to help build with them a new form of global communion that begins in the heart of the poor and, in pain but with unshakable trust in the power and wisdom of God, reaches out to other peoples everywhere.”
(Sgd.) (Sgd.)
Most Rev. Deogracias S. Iñiguez, Jr., D.D. Most Rev. Broderick S. Pabillo, D.D.
Co-chairperson, Ecumenical Bishops Forum Auxiliary Bishop of Manila
(Sgd.) (Sgd.)
Most Rev. Michael Goro Matsuura, D.D. Rev. Fr. Rex B. Reyes, Jr.
Auxiliary Bishop General Secretary
Catholic Bishops Conference of Japan National Council of Churches in the Phils.
Osaka, Japan
(Sgd.) (Sgd.)
Most Rev. Lucilo Quiambao, D.D. Most Rev. Eliezer M. Pascua
Diocese of Legaspi City, Albay General Secretary, United Church of Christ
in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
The Rt. Revd. Dixie C. Taclobao Fr. Francis Fukamizu
Bishop Catholic Council for Justice and Peace
The Episcopal Diocese of Central Philippines Japan
(Sgd.) (Sgd.)
The Rt. Revd. Warlito Baldomero The Rt. Revd. Ronel Fabriquer
Iglesia Filipina Independiente Diocese of Romblon, IFI
(Sgd.) (Sgd.)
The Rt. Revd. Ephraim S. Fajutagana Most Rev. Julio X. Labayen, D.D.
Iglesia Filipina Independiente Prelature of Infanta
(Sgd.) (Sgd.)
His Eminence Godofredo J. David Bishop Elmer M. Bolocon
Supreme Bishop, Iglesia Filipina Independiente Head, EBF Secretariat
(Sgd.) (Sgd.)
Bishop Jesse S. Suarez Very Rev. Fr. Jesus Malit, SSS
Bishop, South Luzon Jurisdiction Co-chairperson
United Church of Christ in the Philippines Association of Religious Superiors
in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Sr. Angelita Navarro, ICM Sr. Elenita Belardo, RGS
Demeester Residence, D. Tuazon,Q. City Aurora, Cubao, Quezon City
(Sgd.) (Sgd.)
Msgr. Bienvenido B. Balibalita Fr. Emilio Abcostilas, OMHS
Apostolic Catholic Church Apostolic Catholic Church
(Sgd.) (Sgd.)
Fr. Jonash Joyohoy Rev. Corazon Abugan
Iglesia Filipina Independiente United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Rev. Erah Maga-Cabillas Pastor Juliet Solis-Aguilar
Iglesia Filipina Independiente United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Mr. Renato Reyes Ms. Irish Agustin-Capus
Bagong Alyansang Makabayan Peace for Life International
(Sgd.) (Sgd.)
Mr. Ramon Ramirez Ms. Maira V. Oberez
Arkibongbayan United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Captain David Casimero Ms. Emelita G. Bolocon
The Salvation Army United Church of Christ in the Philippines
(Sgd.) (Sgd.)
Ms Vivian De Lima Ms. Biyaya Quizon
Peace for Life International Student Christian Movement
(Sgd.) (Sgd.)
Sr. Rosario B. Battung, RGS Ms. Katrina de la Cruz
Mary Ridge, Tagaytay City National Council of Churches in the Phils.
(Sgd.) (Sgd.)
Miss Carmi E. Espineda Ms. Sil Ramos
Center for Women’s Resources Peace for Life International
(Sgd.) (Sgd.)
Miss Johanna May de la Cruz Miss Ofelia A. Cantor
3KP - Youth Desk – NCCP Secretariat, EBF
Message of the Bishop, May 2009 Clericus
The Bishop’s Message and Report to the Clericus
May 11-12, 2009
Church of the Holy Child
Bayabas, Cagayan de Oro City
Easter greetings! I find each meeting of the clergy a valuable opportunity for the renewal of fellowship, common prayer and an appropriate avenue in discerning God’s work for His Church and faithful through the Holy Spirit. This meeting is another spiritual enterprise in the One, Holy, Catholic and Apostolic church of Christ which the Bayabas Mission will assist to accomplish. It is our joy to exclaim the people behind this Mission and pray for their sustainable ministry, especially her Rector, Fr. Tope, and the Mission Council together with all the faithful.
Bayabas Mission has reached her second year of fruitful ministry. I believe that the summit of her preparation to receive regular status will come sooner as expected.
Let us officially welcome into our fold the 3 newly graduates, Bro. Anthony Pasco, Bro. Jeffrey Culigado and Bro. Samuel Pabilona.
We start implementing what we reached in a consensus last meeting to recharge the system of the Clericus. Effective this meeting, the Clericus is divided into 4 sessions. Session 1 starts at 9:00am of the first day with the Opening Worship integrating the 1st Bible Study. Sports fellowship follows. Session 2 starts at 2:00pm with the 2nd Bible Study and followed by the Cluster meetings. Session 3 starts immediately after dinner with the 3rd Bible Study and followed by the NPO meeting. The last session maximizes the second day starting with the morning prayer integrating there at the 4th Bible Study, followed by the Clericus proper.
Activities Undertaken
After our meeting in March, the Bishop (thanks to the US multiple entry visa) went to a 3-week furlough (March 16-April 8) to be part of the 2nd People’s Forum at Bogota, Colombia and attend to the instructions of the Obispo Maximo and the SCB Chair to visit the USACADIOS. My country presentation during the Bogota Conference depicted the establishment of the IFI as the only tangible result of the people’s movement for national liberation. Through the Union Obrera Democratica, the first confederation of labor unions in the country, she was proclaimed to provide moral guidance to the continuing struggle of the workers and the Filipino people towards national independence and a sustainable life. The delegates coming from more than 40 countries were surprised but glad to learn that there is such a church as the IFI that is a product of revolution for national liberation.
In substance, my two-week stay in the USACADIOS was rewarding. I visited the two Episcopal districts of the diocese separated by five flying hours, namely the LA and Chicago districts, meeting with their respective clergy and especially the two bishops, Bishop Raul Tobias (Diocesan Bishop, LA side) and Bishop Val Lorejo (Chicago). Consistent with the instructions of the SCB and the Obispo Maximo, (as a member of the Episcopal Commission on Church Jurisdiction) I met with them separately and discussed the need to come up with a common definition of the mission and ministry of the US church in respect to its culture, aspiration and context. We discussed likewise their proposal to redistrict USACADIOS into two dioceses. We hope in the SCB that the church there will be more cohesive in responding to the vision and mission of the IFI.
The US visit was also an opportunity to meet some of our members in diaspora where we are privileged to discuss the MOBUCA 2012, the vision and mission of the diocese. It makes sense if all parishes submit a list of members who are living in the USA. During that remarkable visit a member from the Bulua Pro-Cathedral who is now residing in the US donated a Toshiba Laptop. This laptop will form part of the Diocesan inventory of properties.
DFAR Forum
On April 24-25, 2009, around 60 clergy, Diocesan Council, DCCEN and the PCCEN converged on a two-day DFAR Forum at the DCENT Center. The Rev’d Dr. Terry Revollido, rector of ACTS who recently received his doctoral degree on Sacred Theology at Sto. Tomas Pontifical University, facilitated the forum with the aim to see the DFAR through the lens of the IFI heritage. Through the plenary session, the Forum formulated several undertakings and resolutions such as the Resolution for the SCB to formulate the official commentary on the DFAR, to ask for a master list of saints to be venerated by the IFI and to come up with a theological treaties on the Birhen sa Balintawak as an icon for veneration of the IFI.
Rather than presenting the said resolutions, the MINBISCON advised the Diocese of MOBUCA to come up with our own commentary on the DFAR and the theological treaties on the Birhen sa Balintawak and submit the same for SCB’s appropriate action.
Ordination to the Sacred Order of the Ministry
On May 1, as we celebrate the Feast of Sts. Philip and James, we ordained to the sacred order of priests, the Rev’d Jessie Jesus D. Hanginan, and to the sacred order of deacons, Deacons Gabriel Honrado and Villare Pailagao.
Two seminary entrants favorably passed the Seminary Admission Exams last April 24-25. One will be accommodated in any of the two seminaries while the other one will take postulancy at St. James, Burgos, Leyte.
I wish to express my profound gratitude to Msgr. Eddie for responsibly guarding the diocese in my absence. During his watch, the clergy held the joint Clergy Retreat at our common Retreat House in Alubijid. Although an equally important task of Evangelism Conference was foregone due to unavoidable circumstances. Evangelism and Church Growth Conference will be our primary task and we forward this concern to the Evangelism Committee for appropriate action.
Sectoral Activities
The three sectors held separate activities that redound to the welfare of their respective programs consistent with the mandate of the Diocesan Convention. The YIFI were able to hold its YIFI Work and Youth Campings in Camiguin and Libona, respectively. The two sectors attended their respective Mindanao wide congress in General Santos (WOPIC and Loreto (LIFI). The YIFI will have its own congress this month in Tandag. Regular monthly meetings were scheduled and appropriated. Our three sectoral wardens can provide us with specific reports, if necessary.
Last week, the Bishop attended the regular meeting of the SCB at the Holy Spirit Service Center in Tagaytay. I am glad to report the election of Fr. Rudy Juliada, for Libertad Diocese, and Fr. Alger Loyao, for Masbate Diocese. Within 90 days expect that the two will be consecrated to the episcopate. Msgr. Juliada will be consecrated July 5 at 3:oo pm. All is enjoined to attend.
Forthcoming Activities
Last week, the city churches, particularly located within the 2nd District, met to discuss on the proposal of the MOBUCA Advocacy Program. The meeting was called to respond to the invitation of Congressman Rufus Rodriguez to access his congressional livelihood program. The MAP calls for organizing 15 community development organizations (CDO’s) within the 2nd congressional district. On its cluster report, we hope to hear the cathedral cluster on this proposal.
The Conference on Evangelism and Church Growth which was sidelined due to unavoidable circumstance shall again be put into the fore. We must venture to hold this in Malaybalay by June.
Other activities: MINBISCON
Activity Date Host Diocese Venue
Mindanao Youth Congress May 21-24 AGUSURIS Tandag, Surigao Sur
Mindanao CSO Assembly June 11-14 MOBUCA/Libertad Mambajao, Camiguin
6th Mindanao Clergy Convocation July 6-10 PAGADIAN Pagadian City
Consultation on Property Dev’t August 20-22 SURIGAO Placer, Surigao Norte
Consultation on YSM Sept 17-19 DAVAO CITY Davao City
CCO Assembly Oct 22-25 LIBERTAD
Mindanao Plenary Assembly November 20-21 MOBUCA DCENT Center
For the hosting of the Mindanao CSO Assembly this June at Mambajao, the leadership of the CSO is anxious of the assistance of the clergy to ensure the preparations. A practice for their presentation will be held this Saturday, May 16.
In response to our proposal to hold Marriage Encounter Conference, the IRC in Cebu City designed a 4-day module that helps to enrich married life especially for the clergy. The IRC awaits our schedule. My proposal is on July 1-4.
On our financial update, we will hear shortly the report of the Treasurer. It is my desire that problems confronting our finances will be deliberated especially on prompt submission of our remittances (first 10 days), and efforts to respond to the needs of our financial projections.
Before I end, I wish to share with you an observation. This morning and the first mornings of our Clericus in the past, I observed that some clergy are no longer serious attending and participating our sports fellowship. Of course, this is not essential in the ministry but I know it has great implication in our relationship. We need to discuss how to work out a system that fits all.
RT. REV’D FELIXBERTO L. CALANG
Bishop of MOBUCA
May 11-12, 2009
Church of the Holy Child
Bayabas, Cagayan de Oro City
Easter greetings! I find each meeting of the clergy a valuable opportunity for the renewal of fellowship, common prayer and an appropriate avenue in discerning God’s work for His Church and faithful through the Holy Spirit. This meeting is another spiritual enterprise in the One, Holy, Catholic and Apostolic church of Christ which the Bayabas Mission will assist to accomplish. It is our joy to exclaim the people behind this Mission and pray for their sustainable ministry, especially her Rector, Fr. Tope, and the Mission Council together with all the faithful.
Bayabas Mission has reached her second year of fruitful ministry. I believe that the summit of her preparation to receive regular status will come sooner as expected.
Let us officially welcome into our fold the 3 newly graduates, Bro. Anthony Pasco, Bro. Jeffrey Culigado and Bro. Samuel Pabilona.
We start implementing what we reached in a consensus last meeting to recharge the system of the Clericus. Effective this meeting, the Clericus is divided into 4 sessions. Session 1 starts at 9:00am of the first day with the Opening Worship integrating the 1st Bible Study. Sports fellowship follows. Session 2 starts at 2:00pm with the 2nd Bible Study and followed by the Cluster meetings. Session 3 starts immediately after dinner with the 3rd Bible Study and followed by the NPO meeting. The last session maximizes the second day starting with the morning prayer integrating there at the 4th Bible Study, followed by the Clericus proper.
Activities Undertaken
After our meeting in March, the Bishop (thanks to the US multiple entry visa) went to a 3-week furlough (March 16-April 8) to be part of the 2nd People’s Forum at Bogota, Colombia and attend to the instructions of the Obispo Maximo and the SCB Chair to visit the USACADIOS. My country presentation during the Bogota Conference depicted the establishment of the IFI as the only tangible result of the people’s movement for national liberation. Through the Union Obrera Democratica, the first confederation of labor unions in the country, she was proclaimed to provide moral guidance to the continuing struggle of the workers and the Filipino people towards national independence and a sustainable life. The delegates coming from more than 40 countries were surprised but glad to learn that there is such a church as the IFI that is a product of revolution for national liberation.
In substance, my two-week stay in the USACADIOS was rewarding. I visited the two Episcopal districts of the diocese separated by five flying hours, namely the LA and Chicago districts, meeting with their respective clergy and especially the two bishops, Bishop Raul Tobias (Diocesan Bishop, LA side) and Bishop Val Lorejo (Chicago). Consistent with the instructions of the SCB and the Obispo Maximo, (as a member of the Episcopal Commission on Church Jurisdiction) I met with them separately and discussed the need to come up with a common definition of the mission and ministry of the US church in respect to its culture, aspiration and context. We discussed likewise their proposal to redistrict USACADIOS into two dioceses. We hope in the SCB that the church there will be more cohesive in responding to the vision and mission of the IFI.
The US visit was also an opportunity to meet some of our members in diaspora where we are privileged to discuss the MOBUCA 2012, the vision and mission of the diocese. It makes sense if all parishes submit a list of members who are living in the USA. During that remarkable visit a member from the Bulua Pro-Cathedral who is now residing in the US donated a Toshiba Laptop. This laptop will form part of the Diocesan inventory of properties.
DFAR Forum
On April 24-25, 2009, around 60 clergy, Diocesan Council, DCCEN and the PCCEN converged on a two-day DFAR Forum at the DCENT Center. The Rev’d Dr. Terry Revollido, rector of ACTS who recently received his doctoral degree on Sacred Theology at Sto. Tomas Pontifical University, facilitated the forum with the aim to see the DFAR through the lens of the IFI heritage. Through the plenary session, the Forum formulated several undertakings and resolutions such as the Resolution for the SCB to formulate the official commentary on the DFAR, to ask for a master list of saints to be venerated by the IFI and to come up with a theological treaties on the Birhen sa Balintawak as an icon for veneration of the IFI.
Rather than presenting the said resolutions, the MINBISCON advised the Diocese of MOBUCA to come up with our own commentary on the DFAR and the theological treaties on the Birhen sa Balintawak and submit the same for SCB’s appropriate action.
Ordination to the Sacred Order of the Ministry
On May 1, as we celebrate the Feast of Sts. Philip and James, we ordained to the sacred order of priests, the Rev’d Jessie Jesus D. Hanginan, and to the sacred order of deacons, Deacons Gabriel Honrado and Villare Pailagao.
Two seminary entrants favorably passed the Seminary Admission Exams last April 24-25. One will be accommodated in any of the two seminaries while the other one will take postulancy at St. James, Burgos, Leyte.
I wish to express my profound gratitude to Msgr. Eddie for responsibly guarding the diocese in my absence. During his watch, the clergy held the joint Clergy Retreat at our common Retreat House in Alubijid. Although an equally important task of Evangelism Conference was foregone due to unavoidable circumstances. Evangelism and Church Growth Conference will be our primary task and we forward this concern to the Evangelism Committee for appropriate action.
Sectoral Activities
The three sectors held separate activities that redound to the welfare of their respective programs consistent with the mandate of the Diocesan Convention. The YIFI were able to hold its YIFI Work and Youth Campings in Camiguin and Libona, respectively. The two sectors attended their respective Mindanao wide congress in General Santos (WOPIC and Loreto (LIFI). The YIFI will have its own congress this month in Tandag. Regular monthly meetings were scheduled and appropriated. Our three sectoral wardens can provide us with specific reports, if necessary.
Last week, the Bishop attended the regular meeting of the SCB at the Holy Spirit Service Center in Tagaytay. I am glad to report the election of Fr. Rudy Juliada, for Libertad Diocese, and Fr. Alger Loyao, for Masbate Diocese. Within 90 days expect that the two will be consecrated to the episcopate. Msgr. Juliada will be consecrated July 5 at 3:oo pm. All is enjoined to attend.
Forthcoming Activities
Last week, the city churches, particularly located within the 2nd District, met to discuss on the proposal of the MOBUCA Advocacy Program. The meeting was called to respond to the invitation of Congressman Rufus Rodriguez to access his congressional livelihood program. The MAP calls for organizing 15 community development organizations (CDO’s) within the 2nd congressional district. On its cluster report, we hope to hear the cathedral cluster on this proposal.
The Conference on Evangelism and Church Growth which was sidelined due to unavoidable circumstance shall again be put into the fore. We must venture to hold this in Malaybalay by June.
Other activities: MINBISCON
Activity Date Host Diocese Venue
Mindanao Youth Congress May 21-24 AGUSURIS Tandag, Surigao Sur
Mindanao CSO Assembly June 11-14 MOBUCA/Libertad Mambajao, Camiguin
6th Mindanao Clergy Convocation July 6-10 PAGADIAN Pagadian City
Consultation on Property Dev’t August 20-22 SURIGAO Placer, Surigao Norte
Consultation on YSM Sept 17-19 DAVAO CITY Davao City
CCO Assembly Oct 22-25 LIBERTAD
Mindanao Plenary Assembly November 20-21 MOBUCA DCENT Center
For the hosting of the Mindanao CSO Assembly this June at Mambajao, the leadership of the CSO is anxious of the assistance of the clergy to ensure the preparations. A practice for their presentation will be held this Saturday, May 16.
In response to our proposal to hold Marriage Encounter Conference, the IRC in Cebu City designed a 4-day module that helps to enrich married life especially for the clergy. The IRC awaits our schedule. My proposal is on July 1-4.
On our financial update, we will hear shortly the report of the Treasurer. It is my desire that problems confronting our finances will be deliberated especially on prompt submission of our remittances (first 10 days), and efforts to respond to the needs of our financial projections.
Before I end, I wish to share with you an observation. This morning and the first mornings of our Clericus in the past, I observed that some clergy are no longer serious attending and participating our sports fellowship. Of course, this is not essential in the ministry but I know it has great implication in our relationship. We need to discuss how to work out a system that fits all.
RT. REV’D FELIXBERTO L. CALANG
Bishop of MOBUCA
Sunday, May 10, 2009
Comment form Fr. Delfin San Jose, Aberdeen, New Jersey
You are really on the go Fr. Ablon! You should be proud of what you and the diocese as a whole are doing.
I have an observation, however, that should enhance your service to the Lord. While you and others are doing well with social justice for people in need, condemning the atrocities of the government and its instrumentalities; the corruption in the IFI perpetrated by the vile of the "Friar like" supposed to be spiritual guidance from the leadership erodes the very nature of the IFI as the "New Liberated human being" are not being addressed. The failing spiritual leadership of the SCB should never be underscored for this failure lead to the birth of the IFI. It is ironic that the very evil that we as a "Congregation of new human being. . . " despised and fought against- that lead to our distinction as part of the glorified body of Christ is now creating havoc to the serenity of this wonderful body of the saints in light. The fatal blow inflicted to us by the Supreme Court decision in 1906, the Fonacier/ Delos Reyes controversy, Ga initiated chaos during the time of Dela Cruz Obispado, the factions created by bishop, priests and the whole parish leaving our fold are clear expressions of IFI failure to extend the humble and uniting leadership of our Lord who is The Good Shepherd. The Leadership of the IFI had been so comfortable to invoke the rights prescribed by the civil court or the law of the land instead of harnessing the uniting power of the Holy Spirit and the re conciling force of the "Suffering Servant" who illustrated the "humility in service". We found the reconciling power of the "Suffering Servant" who came to serve and humbly offered himself even to a humiliating death to save us. He came not to be served but to serve. As it is now, retired bishops, priest and even the whole parish leave the IFI that for me, defies the example we learned from the Lord about the Good Shepherd who "will leave the 99 sheep to look for the one lost sheep".
I witnessed this erosion. My belief is that God is cleaning his Church, I give way to His will with the prayer that I be part of the solution and will never be part of the problem. So far I can feel the goodness and kindness of the Lord. You and what is happening in your diocese and other are positive sign of the change the Lord is now initiating.
Say hi to our beloved family sponsors. We love and will not forget them.
Regards to you, your family, to the Bishop, Priests and people.
God bless us all, as He always does.
Fr. Del
I have an observation, however, that should enhance your service to the Lord. While you and others are doing well with social justice for people in need, condemning the atrocities of the government and its instrumentalities; the corruption in the IFI perpetrated by the vile of the "Friar like" supposed to be spiritual guidance from the leadership erodes the very nature of the IFI as the "New Liberated human being" are not being addressed. The failing spiritual leadership of the SCB should never be underscored for this failure lead to the birth of the IFI. It is ironic that the very evil that we as a "Congregation of new human being. . . " despised and fought against- that lead to our distinction as part of the glorified body of Christ is now creating havoc to the serenity of this wonderful body of the saints in light. The fatal blow inflicted to us by the Supreme Court decision in 1906, the Fonacier/ Delos Reyes controversy, Ga initiated chaos during the time of Dela Cruz Obispado, the factions created by bishop, priests and the whole parish leaving our fold are clear expressions of IFI failure to extend the humble and uniting leadership of our Lord who is The Good Shepherd. The Leadership of the IFI had been so comfortable to invoke the rights prescribed by the civil court or the law of the land instead of harnessing the uniting power of the Holy Spirit and the re conciling force of the "Suffering Servant" who illustrated the "humility in service". We found the reconciling power of the "Suffering Servant" who came to serve and humbly offered himself even to a humiliating death to save us. He came not to be served but to serve. As it is now, retired bishops, priest and even the whole parish leave the IFI that for me, defies the example we learned from the Lord about the Good Shepherd who "will leave the 99 sheep to look for the one lost sheep".
I witnessed this erosion. My belief is that God is cleaning his Church, I give way to His will with the prayer that I be part of the solution and will never be part of the problem. So far I can feel the goodness and kindness of the Lord. You and what is happening in your diocese and other are positive sign of the change the Lord is now initiating.
Say hi to our beloved family sponsors. We love and will not forget them.
Regards to you, your family, to the Bishop, Priests and people.
God bless us all, as He always does.
Fr. Del
Friday, May 8, 2009
Food and Farms NOT Bullets and Bombs
"WHAT RIGHT HAVE YOU TO CRUSH MY PEOPLE, GRINDING THE FACES OF THE POOR INTO THE DUST?" Isaiah 3:14-15
The State's Oplan Bantay Laya 2 campaign has wreacked havoc in rural communities. In Northern Mindanao provinces, militarization and bombings have displaced families, oppressed farmers and Lumads, and traumatized women and children.
Military spending tops the government budget, as millions of peasants remain landless and hungry.
Let us call on the Arroyo government to stop the militarization campaign, indemnify its victims, and re-channel military budget to social services.
Togehter with the Rural Missionaries of the Philippines in Northern Mindanao Sub-Region, let us extend support to the plight of the poor farmers for a genuine agrarian reform that is free from the fascist military actions in the guise of development.
We call on our christian borthers and sisters to support the KASAMA-Bukidnon-KMP (Kahugpungan sa mga Mag-uuma sa BUkidnon, the OGYON (Organisasyon sa mga Yanong Obrerong Nagkahiusa!), the KASILO (Kaugalingong Sistema Igpasasindug tu Lumadnong Ogpaan).
Our Call: STOP MILITARIZATION IN RURAL COMMUNITIES!
The State's Oplan Bantay Laya 2 campaign has wreacked havoc in rural communities. In Northern Mindanao provinces, militarization and bombings have displaced families, oppressed farmers and Lumads, and traumatized women and children.
Military spending tops the government budget, as millions of peasants remain landless and hungry.
Let us call on the Arroyo government to stop the militarization campaign, indemnify its victims, and re-channel military budget to social services.
Togehter with the Rural Missionaries of the Philippines in Northern Mindanao Sub-Region, let us extend support to the plight of the poor farmers for a genuine agrarian reform that is free from the fascist military actions in the guise of development.
We call on our christian borthers and sisters to support the KASAMA-Bukidnon-KMP (Kahugpungan sa mga Mag-uuma sa BUkidnon, the OGYON (Organisasyon sa mga Yanong Obrerong Nagkahiusa!), the KASILO (Kaugalingong Sistema Igpasasindug tu Lumadnong Ogpaan).
Our Call: STOP MILITARIZATION IN RURAL COMMUNITIES!
Thursday, May 7, 2009
YIFI @ 40 Celebrations
Diocesan Youth Camp:
Official Delegates of the 21st Annual Diocesan Youth Summer Camp
Held at Saint Vincent Parish, Libona, Bukidnon
April 22-26, 2009
Beuatiful Girls:
1. Caayao, Junemae P.
2. Caayao, Julie Ann P.
3. ]Jarap, April Mae Q.
4. Tagapulot, Mailene Cris B.
5. Llamis, Charlotte P.
6. Labalan, Cherry G.
7. Muit, Jessa C.
8. Zaragoza, Julie Ann B.
9. Zaragoza, Joan Grace B.
10. Salvador, Daisy Mae B.
11. Maagad, Libbymin C.
12. Calang, Jamie Lee S.
13. Merlas, Joceil S.
14. Catipay, Cherry Rose M.
15. Merlas, Rochelle G.
16. Bermoy, Rosemarie U.
Handsome Boys:
1. Cartagena, Alexis Don T.
2. Quieta, Francis Lloyd T.
3. Camacho, Nikko A.
4. Yañez, Lester Robert L.
5. Calang, Juffel S.
6. Llamis, Glean P.
7. Ubay-Ubay, Rhayan L.
8. Redondo, Jeffrey T.
9. Baculio, Ervin K.
10. Calapan, Leo L.
Facilitator: Baculio, Archie T.
Cooker: Labita, Jerome Y.
Assistant Cooker: Martinez, Aljune A.
Quarter Master: Cartagena, Maan
The bulua delegations was awarded second place in the YIFI @ 40 Exhibit, Most Clean and participative camp, etc.
Parochial Celebrations
May 8-10, 2009
Schedule of Activities
May 8, 2009 (Friday)
Registration and Arrival 2:00-5:00pm
Dinner 5:00-6:00pm
Torch Parade 7:00-8:00pm
Opening Worship 8:00-9:00pm
1st Input: Aglipay and Aglipayan Spirituality 9:00-10:00pm
(Rev’d Fr. June Mark Yañez)
Lights off 10:00pm
May 9, 2009 (Saturday)
Wake-up Call 5:00-6:00am
Breakfast 6:00-7:00am
Opening Worship 7:00-8:00am
Groupings: Getting to Know You 8:00-9:30am
2nd Input: BTR on the Theme 9:30-11:00am
(Rev’d Fr. Christopher N. Ablon)
Bible Study: Psalms 144: 9-15 11:00-12:00pm
(Rev’d Fr. Antonio N. Ablon)
LUNCH 12:00-1:00pm
3rd Input: Leadership in the IFI Perspective 1:00-2:30pm
(Mr. Reyno Sevilla DYEC President)
Groupings: 2:30-3:30pm
4th Input: YIFI History/ YIFI @ 40 3:30-5:00pm
(Mr. Reyno Sevilla DYEC President)
Groupings 5:00-6:00pm
Dinner 6:00-7:00pm
Solidarity Night 7:00-10:00pm
Lights off 10:00pm
May 10, 2009 (Sunday)
Wake-up Call 5:00-6:00am
Breakfast 6:00-7:00am
Holy Mass 7:00-9:00am
Act of Commitment 9:00-10:00am
Home Ward Bound 10:00am
YIFI @ 40 Parochial Celebration 2009
Opening Night
May 8, 2009
Part I. Torch Parade
Part II. Opening Worship: YIFI Bulua
Welcome Address: Bulua YIFI Vice-President
Words of Inspiration: Former YIFI Presidents
• Mr. Gaudencio Cabasa
• Ms. Leslie Ramos
• Arch. Eduardo Daang
* Engr. Gerry Maagad
• Mrs. Rosario L. Huerbana
• Mr. Ariel Umas-as
• Hon. Antonio Glema
• Miss Joylet Cabase
• Miss Maan Cartagena
• Miss Remedios L. Tagarda
Response: Mr. Adi Amiel P. Baculio
Incumbent President
Inspirational Talk: Mr. Reyno Sevilla
(DYEC President)
Closing Remarks: Rev’d Fr. Antonio N. Ablon
(Canon of the Pro-Cathedral)
Closing Hymn: Tayo’y Magpuri
YIFI @ 40 Parochial Celebration 2009
Solidarity Night
May 9, 2009
Program
Part I. Bonfire
Part II. Program Proper
Opening Prayer:
Invocation:
Welcome Address: Bulua YIFI Vice-President
Presentations:
District:
Group:
Solidarity Talk: Bulua WOPIC President
Presentations:
District:
Group:
Solidarity Talk: Bulua SK Chairman
Presentations:
District:
Group:
Solidarity Talk: Bulua LIFI President
Presentations:
District:
Group:
Inspirational Talk: DYEC President (MOBUCA)
Presentations:
District:
Group:
Solidarity Talk: Bulua Brgy. Captain
District:
Group:
Message: Rev’d Fr. Antonio N. Ablon
Presentations:
District:
District:
Surprise Number: Bulua Facilitators
Closing Remark: Bulua YIFI President
Closing Hymn: Kabatan-onan
Remembering OM Aglipay today, May 8, 2009
“The Iglesia Filipina Independiente was founded by the people of this country. It was a product of their initiative for liberation politically and socially. I was only one of the instruments of its expressions.”
The Most Rev’d Gregorio Labayan Aglipay
May 5, 1860 – September 1, 1940
The First Obispo Maximo, IFI
Born on: May 5, 1860 at batac, Ilocos Nort
Baptized on: May 8, 1860
Finished: Bachelor of Arts, University of Sto. Tomas in 1881
Graduated: Theology, Vigan Seminary, Vigan, Ilocos Sur
Ordained Priest in 1890
Founder: Liwanag Chapter, Kataastaasang Kagalanggalangang Katipunan ng mga Anak ng Bayan, Victoria, Tarlac, 1887
The only Priest delegate elected to the Malolos Congress in 1898
Appointed Military Vicar General of the Revolutionary Government of President Emilio Aguinaldo, 1898
Ecclesiastical Governor, Diocese of Nueva Segovia, 1898
The “Guerilla Padre” (1899-1900) leading the Filipino troops in the Ilocos Region against the American Invaders
A Leading figure in the struggle for political and religios independence of the country.
He died on September 1, 1940
Ang hapag Ng Pag-asa: An oil canvass, Joey Velasco
Ang Hapag Ng Pag-asa is a painting that best describes the reality of the Filipino society. Yes there can be a table of hope only when everyone of us can be like Jesus, eating, sitting down with the downthrodden, the needy. This painting is a challenge. A challenge that you and me may live the way Christ was. He immersed with God's people, His own people. He challenged to do also. He asked us to help Him by helping the needy, "... whatever you do to the least of these my brothers (and sisters and children) you do it to me" (cf: Matthew 25:31-46).
Wednesday, May 6, 2009
The MOBUCA WOPIC Orientation
THE WOPIC ORIENTATION
Mrs. Kathleen A. Yañez
Diocesan WOPIC President
UNSA ANG WOPIC UG KANUS-A KINI NATUKOD?
Ang WOPIC nga nagkahulugan og Women of the Philippine Independent Church (Iglesia Filipina Independiente) mao ang hugpong sa mga kababayen-an sa atong simbahan. Usa kini sa tulo ka mga malig-on nga ‘mandated sectors’ sa simbahan kauban ang YIFI (Youth of Iglesia Filipina Independiente) ug ang MIFI (Men of Iglesia Filipina Independiente). Naumol kini niadto pang tuig Abril 5, 1956 didto sa kaulohan diin gitawag pa kini nga Women’s Auxiliary (W.A.). Tuyo sa pagtukod niini mao ang pag-organisa sa mga babaye diha sa mga dayosis ug parokya. Atol sa ika 10th Biennial Convention sa W.A., gihulipan niini ang iyang pangalan ngadto sa kasamtangan niyang panagalan, ang WOPIC (Women of the Iglesia Filipina Independiente).
UNSA MAN ANG IYANG TAHAS?
Sa pag-usab niini sa iyang pangalan gikan sa Women’s Auxiliary ngadto sa WOPIC, gipanghingusgan sa organisasyon nga sila dili lamang kaabag o katabang sa simbahan (kay mao man kini ang kahulogan sa pulong ‘auxiliary’); kundili dako silang kabahin sa simbahan. Isip kabahin ug tipik sa pagpaasdang sa misyon sa nasudnong simbahan, lakip na ang pag-usab sa katilingban, ang mga mosunod mao ang papel sa WOPIC isip grupo ug indibidwal nga miyembro:
1. Magsilbing modelo ug alagad (‘steward’).
2. Motabang alang sa pagtumbok ug pagtubag sa mga panginahanglanon ug problema sa simbahan pinaagi sa pagpaambit sa matag usa sa iyang panahon, talento, ug bahandi.
3. Magsilbing ‘pressure group’ aron sa pagpahinumdom sa nasudnong pamunoan mahitungod sa mga tahas nga wala pa mabuhat
4. Moabag sa pagbuhat og mga plano, sa pag-implmentar ug sa pag-‘monitor’, ug pag-‘evaluate’ sa mga proyekto sa simbahan.
5. Magmentenar og maayong Cristohanong relasyon sa uban pang miyembro sa ubang organisasyon.
6. Magrepresentar sa simbahan sa lokal, nasyunal, ug internasyunal nga mga komperensiya, ‘seminars’ ug mga konsultasyon.
7. Magpadayag sa mga isyu mahitungod sa kababayen-an.
KINSA ANG PUWEDENG MOAPIL SA WOPIC?
- tanan nga mga babaye sa simbahan nga dili na miyembro sa YIFI (minyo 0 dalaga) nga andam mosunod sa mga lagda ug tulumanon sa organisasyon, moapil sa mga pagtuon (‘basic orientation’), ug mohatag sa membership fee
NGANONG KINAHANGLAN MANG MO-APIL SA WOPIC?
1. Isip binunyagan, ang matag sakop kinahanglang manginlabot sa misyon sa simbahan ilabina diha sa sektor kun diin sila nahimutang o nahisakop ( batan-on ngadto sa YIFI, lalaki ngadto sa MIFI, mga babaye ngadto sa WOPIC).
2. Kabahin sa kaakohan o responsibildad sa matag PIlipinsita nga nalatid diha sa atong 9- Point Guidelines ang pag-aktibo diha sa mga buluhaton og organisasyon sa simbahan sama sa WOPIC (alang sa kababayen-an).
3. Daghang kaayohan nga makuha sa usa ka babaye nga Pilipinista kung aktibong moapil sa kalihokan sa WOPIC:
- kalamboan sa espiritwal nga kinabuhi, paglambo sa kahimatngon mahitungod sa kinabuhing Cristohanon, kalig-onan sa pagtuo, kaayohan sa panglawas, kalinaw ug kaharuhay sa pang-huna-huna, paglambo sa sosyal nga aspeto sa kaugalingon (kay daghan ug lain-lain nga mga tawo gikan sa laing dapit ang mahimamat ilabina panahon sa ‘meetings’ ug ‘gatherings’), pag-ambit sa makanunayong grasya ug panalangin sa Dios, labaw sa tanan, ang dili matukib nga pagbati sa kalipay diha sa pag-alagad sa Dios ug pagtabang sa katuman sa misyon sa Iyang simbahan
UNSA ANG MGA KALIHOKAN SA WOPIC SA ATONG DIOCESE SA MOBUCA?
Sa karon, ang WOPIC sa MOBUCA aktibo ug padayong nahimong kaabag ug kabahin sa pagpatuman sa misyon sa diocese, ilabina sa MOBUCA 2012, pinaagi sa pagpatuman ug padasyon nga pagpatuman sa mga nagkadaiyang programa ug kalihokan. Ang mga mosunod pipila lamang niini:
a) Infratsructure - 150 thousand nga hinabang alang sa pagpatukod sa DCENT Center.
* beautification - ang pagpaanindot sa palibot sa simbahan pinaagi sa ‘landscape contest’
b) Livelihood Assistance - pagpahulam og pinansiya-kapital ngadto sa mga parokya
c) Membership Consolidation - pag-organisa sa mga WOPIC sa parokya,, ang matag bulan nga panagtigom sa nagkalainlain nga mga parokya sa diocese nga kanunay tambongan sa daghang mga sakop
d)Education and Nurture - paghatag sa mga pagtuon ngadto sa mga sakop mahitungod sa batakang pagtulon-an sa simbahan, sa WOPIC organization, effective Christian leadership, stewardship, og uban pa.
UNSAY IMO UG AKONG MAITABANG ALANG SA WOPIC SA MOBUCA?
Walay laing dako nga maitabang sa usa ka babaye nga miyembro sa atong simbahan kundili ang aktibo nato nga pag-apil o pagsalmot sa kinabuhi, ug kalihokan sa organisasyon sa WOPIC diha sa parokya ug sa ‘diocesan level’. Subay sa tema sa atong diocese sa MOBUCA ning tuiga, ang atong ‘bug-os nga pagtahan sa kaugalingon’ ug ang atong aktibong pagpaambit sa mga gasa sa Dios nga ania kanato - panahon, talento ug bahandi - maoy kabahin sa konkretong mga butang nga atong pwedeng ihalad sa Dios ug sa iyang simbahan.
Busa apil na! Hinumdumi ang WOPIC…
W – orker O – organized P - atient&Perseverance I - nnovative C - ompassionate&committed !!!
BE AN ACTIVE WOPIC! NOW NA!
Mrs. Kathleen A. Yañez
Diocesan WOPIC President
UNSA ANG WOPIC UG KANUS-A KINI NATUKOD?
Ang WOPIC nga nagkahulugan og Women of the Philippine Independent Church (Iglesia Filipina Independiente) mao ang hugpong sa mga kababayen-an sa atong simbahan. Usa kini sa tulo ka mga malig-on nga ‘mandated sectors’ sa simbahan kauban ang YIFI (Youth of Iglesia Filipina Independiente) ug ang MIFI (Men of Iglesia Filipina Independiente). Naumol kini niadto pang tuig Abril 5, 1956 didto sa kaulohan diin gitawag pa kini nga Women’s Auxiliary (W.A.). Tuyo sa pagtukod niini mao ang pag-organisa sa mga babaye diha sa mga dayosis ug parokya. Atol sa ika 10th Biennial Convention sa W.A., gihulipan niini ang iyang pangalan ngadto sa kasamtangan niyang panagalan, ang WOPIC (Women of the Iglesia Filipina Independiente).
UNSA MAN ANG IYANG TAHAS?
Sa pag-usab niini sa iyang pangalan gikan sa Women’s Auxiliary ngadto sa WOPIC, gipanghingusgan sa organisasyon nga sila dili lamang kaabag o katabang sa simbahan (kay mao man kini ang kahulogan sa pulong ‘auxiliary’); kundili dako silang kabahin sa simbahan. Isip kabahin ug tipik sa pagpaasdang sa misyon sa nasudnong simbahan, lakip na ang pag-usab sa katilingban, ang mga mosunod mao ang papel sa WOPIC isip grupo ug indibidwal nga miyembro:
1. Magsilbing modelo ug alagad (‘steward’).
2. Motabang alang sa pagtumbok ug pagtubag sa mga panginahanglanon ug problema sa simbahan pinaagi sa pagpaambit sa matag usa sa iyang panahon, talento, ug bahandi.
3. Magsilbing ‘pressure group’ aron sa pagpahinumdom sa nasudnong pamunoan mahitungod sa mga tahas nga wala pa mabuhat
4. Moabag sa pagbuhat og mga plano, sa pag-implmentar ug sa pag-‘monitor’, ug pag-‘evaluate’ sa mga proyekto sa simbahan.
5. Magmentenar og maayong Cristohanong relasyon sa uban pang miyembro sa ubang organisasyon.
6. Magrepresentar sa simbahan sa lokal, nasyunal, ug internasyunal nga mga komperensiya, ‘seminars’ ug mga konsultasyon.
7. Magpadayag sa mga isyu mahitungod sa kababayen-an.
KINSA ANG PUWEDENG MOAPIL SA WOPIC?
- tanan nga mga babaye sa simbahan nga dili na miyembro sa YIFI (minyo 0 dalaga) nga andam mosunod sa mga lagda ug tulumanon sa organisasyon, moapil sa mga pagtuon (‘basic orientation’), ug mohatag sa membership fee
NGANONG KINAHANGLAN MANG MO-APIL SA WOPIC?
1. Isip binunyagan, ang matag sakop kinahanglang manginlabot sa misyon sa simbahan ilabina diha sa sektor kun diin sila nahimutang o nahisakop ( batan-on ngadto sa YIFI, lalaki ngadto sa MIFI, mga babaye ngadto sa WOPIC).
2. Kabahin sa kaakohan o responsibildad sa matag PIlipinsita nga nalatid diha sa atong 9- Point Guidelines ang pag-aktibo diha sa mga buluhaton og organisasyon sa simbahan sama sa WOPIC (alang sa kababayen-an).
3. Daghang kaayohan nga makuha sa usa ka babaye nga Pilipinista kung aktibong moapil sa kalihokan sa WOPIC:
- kalamboan sa espiritwal nga kinabuhi, paglambo sa kahimatngon mahitungod sa kinabuhing Cristohanon, kalig-onan sa pagtuo, kaayohan sa panglawas, kalinaw ug kaharuhay sa pang-huna-huna, paglambo sa sosyal nga aspeto sa kaugalingon (kay daghan ug lain-lain nga mga tawo gikan sa laing dapit ang mahimamat ilabina panahon sa ‘meetings’ ug ‘gatherings’), pag-ambit sa makanunayong grasya ug panalangin sa Dios, labaw sa tanan, ang dili matukib nga pagbati sa kalipay diha sa pag-alagad sa Dios ug pagtabang sa katuman sa misyon sa Iyang simbahan
UNSA ANG MGA KALIHOKAN SA WOPIC SA ATONG DIOCESE SA MOBUCA?
Sa karon, ang WOPIC sa MOBUCA aktibo ug padayong nahimong kaabag ug kabahin sa pagpatuman sa misyon sa diocese, ilabina sa MOBUCA 2012, pinaagi sa pagpatuman ug padasyon nga pagpatuman sa mga nagkadaiyang programa ug kalihokan. Ang mga mosunod pipila lamang niini:
a) Infratsructure - 150 thousand nga hinabang alang sa pagpatukod sa DCENT Center.
* beautification - ang pagpaanindot sa palibot sa simbahan pinaagi sa ‘landscape contest’
b) Livelihood Assistance - pagpahulam og pinansiya-kapital ngadto sa mga parokya
c) Membership Consolidation - pag-organisa sa mga WOPIC sa parokya,, ang matag bulan nga panagtigom sa nagkalainlain nga mga parokya sa diocese nga kanunay tambongan sa daghang mga sakop
d)Education and Nurture - paghatag sa mga pagtuon ngadto sa mga sakop mahitungod sa batakang pagtulon-an sa simbahan, sa WOPIC organization, effective Christian leadership, stewardship, og uban pa.
UNSAY IMO UG AKONG MAITABANG ALANG SA WOPIC SA MOBUCA?
Walay laing dako nga maitabang sa usa ka babaye nga miyembro sa atong simbahan kundili ang aktibo nato nga pag-apil o pagsalmot sa kinabuhi, ug kalihokan sa organisasyon sa WOPIC diha sa parokya ug sa ‘diocesan level’. Subay sa tema sa atong diocese sa MOBUCA ning tuiga, ang atong ‘bug-os nga pagtahan sa kaugalingon’ ug ang atong aktibong pagpaambit sa mga gasa sa Dios nga ania kanato - panahon, talento ug bahandi - maoy kabahin sa konkretong mga butang nga atong pwedeng ihalad sa Dios ug sa iyang simbahan.
Busa apil na! Hinumdumi ang WOPIC…
W – orker O – organized P - atient&Perseverance I - nnovative C - ompassionate&committed !!!
BE AN ACTIVE WOPIC! NOW NA!
Subscribe to:
Posts (Atom)